ΤΟ πολύπαθο κέντρο της Αθήνας χτες είχε έναν ακόμα λόγο να αναστενάζει: την "ειρηνική πορεία μνήμης" των θυμάτων της Marfin. Η οποία βέβαια μόνο ειρηνική δεν ήταν. Και οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν σχετικά με το ποιος έφταιγε για τους θανάτους, για να καταλήξουν στο κλασσικό νεοελληνικό μοττό: ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ. Ετσι, την βγάζουν "λάδι" όλοι, εκτός από τους "θέση" κακούς, δηλαδή τους καπιταλιστές, τις τράπεζες (Βγενόπουλος) & τη κυβέρνηση, που δεν βρίσκει τους ενόχους, ενώ, αν και σε χαμηλότερους τόνους απ' ό,τι πέρυσι, ακούσαμε και πάλι τα υπονοούμενα περί ενοχής των θυμάτων "που ήταν απεργορσπάστες και κοίταξαν το προσωπικό τους συμφέρον".
Οπως έγραφε στο πλαίσιο σχετικής συζήτησης χτες στο facebook κάποιος συνομιλητής, "αν σου ρίξω μολότωφ στο σαλόνι και καεί το σπίτι σου με τη γυναίκα σου, τη μάνα σου και το παιδί σου μέσα, θα θεωρήσεις ότι ο βασικός ένοχος είναι ο εργολάβος που δεν προέβλεψε έξοδο κινδύνου, ή ο διαχειριστής που δεν αναγόμωσε τους πυροσβεστήρες;" Σε όλα τα πράγματα, και για όλα τα πράγματα υπάρχει μία αμείλικτη κλίμακα ευθύνης. Δε μπορεί να είναι ένοχη η Αστυνομία επειδή ο δολοφόνος σκότωσε, ούτε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας επειδή ο εμπρηστής έκαψε. Εν προκειμένω, κάποιος εμπέδωσε το σύνθημα ΚΑΨΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ και οι μόνοι που ανέλαβαν την ευθύνη γι' αυτό απαντώντας σωστά & τίμια ήταν οι Αναρχικοί.
Και βέβαια, ΟΧΙ τα μπαχαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ, οι υποβολιμιαίοι υποκίνητες της βίας του Τσίπρα, οι βολεμένοι συνδικαλιστάδες & εργατοπατέρες με τις πενταψήφιες αμοιβές, οι αδρανείς ποντικοφόροι επαναστάτες ή οι "τζάμπα επαναστάτες" του 2008, οι τζαμπατζήδες τραμπούκοι με τις σιδηρογροθιές του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που επιτίθενται σε επιβάτες στις γραμμές της Σταδίου, της Συγγρού, φορώντας κουκούλες, κλπ., αλλά οι πραγματικοί Αναρχικοί, εκείνοι που πεθαίνουν από καρκίνο από τα χημικά που τρώνε από τη δεκαετία του '80 και εξής, που τα σπίτια τους έχουν γίνει το αγαπημένο στέκι της Ασφάλειας και που έκαναν καταλήψεις -όχι για να πουλάνε hardcorίλα στα γκομενάκια, ούτε για να πίνουν τζάμπα ποτά, ή κλέβουν Η/Υ, φορητούς υπολογιστές, κινητά, χρήματα, κλπ. από "βολεμένους αστούς" όπως οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου του ΝΑΔΙΡ, πριν γίνουν στα 26 τους δημόσιοι υπάλληλοι για να "καααααθονται"- αλλά για να συνασπιστούν με ομοίους τους και να χτίσουν τα κέντρα που θα αλλάξουν τον κόσμο. Αυτοί λοιπόν είναι οι μοναδικοί που δέχτηκαν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Είναι οι μόνοι λοιπόν που ανέλαβαν την ευθύνη για την δημιουργία των συνθηκών που έστρεψαν κάποιους ανεγκέφαλους στα "παιχνίδια επανάστασης" που στη συνέχεια οδήγησαν στο θάνατο 4 ανθρώπων.
Πρώτα και κύρια ευθύνονται οι ηθικοί αυτουργοί: Αυτοί είναι η "παλαβή αριστερά" που έχει ως βασικό πρόταγμα τα τελευταία χρόνια την ασυδοσία, την βία εναντίον όσων δεν ομονοούν και δεν συνομολογούν στις θέσεις της, τη μισαλλοδοξία και τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί είναι οι πρώτοι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ του εγκλήματος. Στη συνέχεια ευθύνεται ο αναρχικός χώρος, γιατί στοχοποίησε συγκεκριμένες οντότητες της οικονομικής και πολιτικής ζωής, ξεχνώντας -πολύ βολικά- ότι σε αυτές εργάζονται άνθρωποι: μια τράπεζα δεν είναι τα γραφεία και τα ντουβάρια μόνο. Αυτοί είναι οι δεύτεροι ηθικοί αυτουργοί.
Οι ΕΝΟΧΟΙ για το έγκλημα είναι αυτοί που έβαλαν φωτιά στη τράπεζα.
Οι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ είναι όσοι το είδαν και δεν έκαναν τίποτα, ή κραύγαζαν "κάψτε τους τους καριόληδες" (ναι, υπήρξαν και τέτοιοι). Είναι οι "δημοσιογράφοι" της Αριστεράς, που έχουν "γραμμένη" τη προσωπική ηθική (αυτή αφορά τον προσωπικό τους χρόνο, και "αν") και τη δημοσιογραφική δεοντολογία και υιοθετούν τη θέση της μηδενικής ευθύνης ακόμα και για αυτούς που εκτόξευσαν τις μολότωφ στρέφοντας τη λαϊκή οργή ενάντια στη κυβέρνηση (επειδή δεν βρίσκει τους ενόχους), στον τραπεζίτη (επειδή το κτίριο δεν είχε έξοδο κινδύνου). Είναι οι εργατοπατέρες που ενοχοποιούν τα θύματα "επειδή ήταν απεργοσπάστες", υπονοώντας ότι μετά τη χρεοκοπία της χώρας -για την οποία είναι συνυπεύθυνοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού συστήματος, τη χρεοκοπία των εργατικών αγώνων -για την οποία είναι καθολικά υπεύθυνοι, την απαξίωση του εργατικού κινήματος -για την οποία είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι.
ΕΥΘΥΝΕΣ βαρύνουν τη Πολιτεία (δηλαδή αυτή τη κυβέρνηση, αλλά και όλες τις προηγούμενες) που έχουν φροντίσει καμία νομική διάταξη που προστατεύει τη ζωή και τη περιουσία των πολιτών της Ελλάδας να μην εφαρμόζεται στο 100%, όταν προκαλεί κόπο στους ψηφοφόρους τους ή δεν ικανοποιεί τους κεφαλαιούχους που τους στηρίζουν.
Δευτερευόντως, ΗΘΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ βαρύνει το τραπεζίτη, ή κάθε πολεοδόμο, αρχιτέκτονα ή μηχανικό που εμπλέκεται με το σύστημα των ψευδών βεβαιώσεων δημοσιών υπηρεσιών για την ύπαρξη ανύπαρκτων μέσων πυροπροστασίας, την έλλειψη εκπαίδευσης των εργαζομένων.
Αυτή είναι η αλυσίδα της ευθύνης από την οποία βολικά απάδουμε, για να κραυγάσουμε ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, να πιστέψουμε ότι με κραυγές, με μολότωφ, με εξέγερση, με επαναστάσεις, είμαστε εμείς που θα φέρουμε την αλλαγή και το καλύτερο "αύριο", όταν είναι το δικό μας "σήμερα" που πρώτα και κύρια καθιστά αυτή τη χώρα τη χειρότερη κοινωνία που μπορεί κανείς να συναντήσει στο δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη.
Οπως έγραφε στο πλαίσιο σχετικής συζήτησης χτες στο facebook κάποιος συνομιλητής, "αν σου ρίξω μολότωφ στο σαλόνι και καεί το σπίτι σου με τη γυναίκα σου, τη μάνα σου και το παιδί σου μέσα, θα θεωρήσεις ότι ο βασικός ένοχος είναι ο εργολάβος που δεν προέβλεψε έξοδο κινδύνου, ή ο διαχειριστής που δεν αναγόμωσε τους πυροσβεστήρες;" Σε όλα τα πράγματα, και για όλα τα πράγματα υπάρχει μία αμείλικτη κλίμακα ευθύνης. Δε μπορεί να είναι ένοχη η Αστυνομία επειδή ο δολοφόνος σκότωσε, ούτε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας επειδή ο εμπρηστής έκαψε. Εν προκειμένω, κάποιος εμπέδωσε το σύνθημα ΚΑΨΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ και οι μόνοι που ανέλαβαν την ευθύνη γι' αυτό απαντώντας σωστά & τίμια ήταν οι Αναρχικοί.
Και βέβαια, ΟΧΙ τα μπαχαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ, οι υποβολιμιαίοι υποκίνητες της βίας του Τσίπρα, οι βολεμένοι συνδικαλιστάδες & εργατοπατέρες με τις πενταψήφιες αμοιβές, οι αδρανείς ποντικοφόροι επαναστάτες ή οι "τζάμπα επαναστάτες" του 2008, οι τζαμπατζήδες τραμπούκοι με τις σιδηρογροθιές του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που επιτίθενται σε επιβάτες στις γραμμές της Σταδίου, της Συγγρού, φορώντας κουκούλες, κλπ., αλλά οι πραγματικοί Αναρχικοί, εκείνοι που πεθαίνουν από καρκίνο από τα χημικά που τρώνε από τη δεκαετία του '80 και εξής, που τα σπίτια τους έχουν γίνει το αγαπημένο στέκι της Ασφάλειας και που έκαναν καταλήψεις -όχι για να πουλάνε hardcorίλα στα γκομενάκια, ούτε για να πίνουν τζάμπα ποτά, ή κλέβουν Η/Υ, φορητούς υπολογιστές, κινητά, χρήματα, κλπ. από "βολεμένους αστούς" όπως οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου του ΝΑΔΙΡ, πριν γίνουν στα 26 τους δημόσιοι υπάλληλοι για να "καααααθονται"- αλλά για να συνασπιστούν με ομοίους τους και να χτίσουν τα κέντρα που θα αλλάξουν τον κόσμο. Αυτοί λοιπόν είναι οι μοναδικοί που δέχτηκαν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Είναι οι μόνοι λοιπόν που ανέλαβαν την ευθύνη για την δημιουργία των συνθηκών που έστρεψαν κάποιους ανεγκέφαλους στα "παιχνίδια επανάστασης" που στη συνέχεια οδήγησαν στο θάνατο 4 ανθρώπων.
Πρώτα και κύρια ευθύνονται οι ηθικοί αυτουργοί: Αυτοί είναι η "παλαβή αριστερά" που έχει ως βασικό πρόταγμα τα τελευταία χρόνια την ασυδοσία, την βία εναντίον όσων δεν ομονοούν και δεν συνομολογούν στις θέσεις της, τη μισαλλοδοξία και τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί είναι οι πρώτοι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ του εγκλήματος. Στη συνέχεια ευθύνεται ο αναρχικός χώρος, γιατί στοχοποίησε συγκεκριμένες οντότητες της οικονομικής και πολιτικής ζωής, ξεχνώντας -πολύ βολικά- ότι σε αυτές εργάζονται άνθρωποι: μια τράπεζα δεν είναι τα γραφεία και τα ντουβάρια μόνο. Αυτοί είναι οι δεύτεροι ηθικοί αυτουργοί.
Οι ΕΝΟΧΟΙ για το έγκλημα είναι αυτοί που έβαλαν φωτιά στη τράπεζα.
Οι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ είναι όσοι το είδαν και δεν έκαναν τίποτα, ή κραύγαζαν "κάψτε τους τους καριόληδες" (ναι, υπήρξαν και τέτοιοι). Είναι οι "δημοσιογράφοι" της Αριστεράς, που έχουν "γραμμένη" τη προσωπική ηθική (αυτή αφορά τον προσωπικό τους χρόνο, και "αν") και τη δημοσιογραφική δεοντολογία και υιοθετούν τη θέση της μηδενικής ευθύνης ακόμα και για αυτούς που εκτόξευσαν τις μολότωφ στρέφοντας τη λαϊκή οργή ενάντια στη κυβέρνηση (επειδή δεν βρίσκει τους ενόχους), στον τραπεζίτη (επειδή το κτίριο δεν είχε έξοδο κινδύνου). Είναι οι εργατοπατέρες που ενοχοποιούν τα θύματα "επειδή ήταν απεργοσπάστες", υπονοώντας ότι μετά τη χρεοκοπία της χώρας -για την οποία είναι συνυπεύθυνοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού συστήματος, τη χρεοκοπία των εργατικών αγώνων -για την οποία είναι καθολικά υπεύθυνοι, την απαξίωση του εργατικού κινήματος -για την οποία είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι.
ΕΥΘΥΝΕΣ βαρύνουν τη Πολιτεία (δηλαδή αυτή τη κυβέρνηση, αλλά και όλες τις προηγούμενες) που έχουν φροντίσει καμία νομική διάταξη που προστατεύει τη ζωή και τη περιουσία των πολιτών της Ελλάδας να μην εφαρμόζεται στο 100%, όταν προκαλεί κόπο στους ψηφοφόρους τους ή δεν ικανοποιεί τους κεφαλαιούχους που τους στηρίζουν.
Δευτερευόντως, ΗΘΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ βαρύνει το τραπεζίτη, ή κάθε πολεοδόμο, αρχιτέκτονα ή μηχανικό που εμπλέκεται με το σύστημα των ψευδών βεβαιώσεων δημοσιών υπηρεσιών για την ύπαρξη ανύπαρκτων μέσων πυροπροστασίας, την έλλειψη εκπαίδευσης των εργαζομένων.
Αυτή είναι η αλυσίδα της ευθύνης από την οποία βολικά απάδουμε, για να κραυγάσουμε ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, να πιστέψουμε ότι με κραυγές, με μολότωφ, με εξέγερση, με επαναστάσεις, είμαστε εμείς που θα φέρουμε την αλλαγή και το καλύτερο "αύριο", όταν είναι το δικό μας "σήμερα" που πρώτα και κύρια καθιστά αυτή τη χώρα τη χειρότερη κοινωνία που μπορεί κανείς να συναντήσει στο δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
ΕΛΛΗΝΑΚΙ | Μία είδηση που
ΔΕΝ θα διαβάσεις σήμερα
ΑΦΗΜΕΝΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ |
Μέρα Μαγιού, Μέρα Μαρφίν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου