Διαβάζω ΕΔΩ την απάντηση σε άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη που φέρονται να έστειλαν μαθητές της Γορτυνίας στα ΜΜΕ, και θα ήθελα να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Ως προς τα μέρη και τις συνθήκες είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι έχουν απόλυτο δίκιο. Ως προς τα στοιχεία εικάζω & γνωρίζω, ότι, εν πολλοίς, είναι έτσι επειδή έχω φίλη που επί 8 χρόνια δίδασκε εκεί.
Ως προς το απείκασμα όμως ότι κάθε χωριό (που έχει ένα, γιατί πολλά δεν έχουν σε αυτές τις περιοχές) πρέπει να κρατήσει το σχολείο του & ότι "το ελληνικό Δημόσιο δεν έπεσε έξω εξαιτίας των τριών αυτών σχολείων της Αρκαδίας αλλά από ανθρώπους που με λάθος πολιτική κυβερνούσαν τόσα χρόνια την χώρα μας" έχουν άδικο.
Τα σχολεία αυτά είναι όλα ελλειμματικά σε καθηγητές, αλλά όχι σε θέσεις. Πάνω από τους μισούς καθηγητές είναι αποσπασμένοι στην Αθήνα, τη Τρίπολη, τη Καλαμάτα, και σε άλλες πόλεις, αλλά συνεχίζουν να μοριοδοτούνται εκ της θέσης στην οποία δεν υπηρετούν! Οι ίδιοι οι γονείς, μαθητές και δάσκαλοι έχουν στο παρελθόν διαμαρτυρηθεί -δικαίως- γι' αυτή τη κατάσταση. Ποιά είναι η λύση λοιπόν; Να συνεχίσουμε να έχουμε σε κάθε χωριό και χωριουδάκι κι από ένα ελλειμματικό σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές σχολείο σε όλη την Ελλάδα, ή μήπως το Κράτος να χτίσει σωστούς δρόμους, να βρει τρόπο να εκχιονίζονται καθημερινά -τονόνωντας παράλληλα τις παραγωγικές δραστηριότητες της περιοχής και αναβαθμίζοντας τη ποιότητα ζωής των ανθρώπων- και να συγκεντρώνει τα παιδιά 7-8 χωριών των 120 κατοίκων το καθένα σε ένα σχολείο, με πολύ καλύτερες υποδομές και ολοκληρωμένο πρόγραμμα;
Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να κοιτάμε μονάχα τον εαυτούλη μας, και, αντί να εξαντλούμε την ισχύ μας στην αντίσταση σε κάθε αλλαγή, να δεχόμαστε τις αλλαγές, αλλά να απαιτούμε να είναι ουσιαστικές και να βελτιώνουν και το κοινωνικό μας περιβάλλον προκειμένου να τις δεχτούμε;Μήπως η Ελλάδα θα γίνει πολύ καλύτερη, πολύ σύντομα αν ο καθένας το κάνει αυτό για τον τόπο του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου