Ενας zen cowboy που ενσαρκώνει σε υπερρεαλιστικό βαθμό στοιχεία των ιταλικών westerns ταξιδεύει στην έρημο με τον εντελώς γυμνό μικρό γιό του καβάλα σε ένα άλογο. Όταν φτάνει στον τόπο μιας άδικης σφαγής, αναζητά, βρίσκει και σκοτώνει τους υπαίτιους, ευνουχίζει τον αρχηγό τους, γλιτώνοντας από βέβαιο θάνατο μοναχούς, και από την σκλαβιά μια παράξενη γυναίκα που κρατούσε κοντά του ο αρχηγός. Τότε αφήνει τον γιό του με τους μοναχούς και συνεχίζει το ταξίδι του με την γυναίκα, η οποία στην πορεία τον πείθει να αναζητήσει και να σκοτώσει τους 4 πιστολέρο που κυβερνούν τον κόσμο. Πράγματι τους βρίσκει και τους σκοτώνει έναν προς ένα. Κατόπιν κάθε φόνου, οι αμφιβολίες για τον σκοπό της αποστολής του πολλαπλασιάζονται. Μετά την πρώτη μονομαχία το ζευγάρι καθοδηγεί μία γυνάικα με αντρική φωνή. Ο τάφος του καθενός από τους πιστολέρο γίνεται μελίσσι. Μετά και τον τελευταίο φόνο η γυναίκα με την αντρική φωνή πυροβολεί τον "τυφλοπόντικα" στα σημεία του Χριστού. Η σύντορφος του τον εγκαταλείπει και φεύγει με την γυναίκα με την αντρική φωνή. Τον "τυφλοπόντικα" σώζει μία φυλή από παραμορφωμένους ανθρώπους που κατοικούν σε μια σπηλιά. Σύντομα ανακαλύπτει πως οι σωτήρες του είναι παγιδευμένοι σε ένα σύστημα σπηλαίων των οποίων η μοναδική έξοδος έχει φραγεί. Αποφασίζει να τους βοηθήσει· μαζί με ένα κορίτσι - νάνο, που γίνεται εραστής του, καταφέρνουν να δραπετεύσουν, καταφθάνουν στην γειτονική πόλη, όπου συναντούν έναν πολύ ιδιαίτερο διεφθαρμένο πληθυσμό, και προσπαθούν να μαζέψουν χρήματα για να αγοράσουν δυναμίτη, που θα τους επιτρέψει να ανατινάξουν μέρος του βουνού και να απελευθερώσουν την φυλή των παραμορφωμένων ανθρώπων. Στην ίδια πόλη καταφθάνει και ο γιος του "τυφλοπόντικα", ως ιερέας, ο οποίος έχει μεγαλώσει πια, αναγνωρίζει τον πατέρα του και αποφασίζει να τον σκοτώσει από οργή για την εγκατάλειψη του στους μοναχούς. Συμφωνεί εν τέλει με τον πατέρα του να αναβάλλει τα σχέδια του, και να τον βοηθήσει να απελευθερώσει τους φυλακισμένους παραμορφωμένους ανθρώπους. Για την ολοκήρωση του έργου απατείται μεγάλη προσπάθεια που τελικά ενώνει πατέρα και γιό. Οταν το έργο φέρεται σε πέρας ο γιός αμφιβάλλει ότι θέλει πράγματι να εκπληρώσει την εκδίκηση του. Καθώς "τυφλοπόντικας" και γιος εισέρχονται στην γειτονική πόλη μαζί με την κοινότητα των παραμορφωμένων ανθρώπων, οι οποιοι πέφτον νεκροί από τις σφαίρες των κατοίκων που δεν αντέχουν την ασχήμια τους, και τον "τυφλοπόντικα" που τους συνοδεύει. Παρά τα τραύματα του ο "τυφλοπόντικας" καταφέρνει να σκοτώσει όλους τους φονιάδες, και αυτοκτονεί αυτοπυρπολούμενος. Την ίδια ώρα, η νέα του σύντροφος, η κοπέλα- νάνος, γεννάει τον γιό τους. Ο μεγαλύτερος γιός του τυφλοπόντικα και η γυναίκα - νάνος θάβουν τα απομεινάρια του. Η κοπέλα νάνος, ο γιός της και ο γιός του "τυφλοπόντικα" -που φοράει τα ρούχα του- φεύγουν καβάλα σε ένα άλογο, ενώ ο τάφος του γίνεται μελίσσι, όπως και αυτός των 4 πιστολέρο.
Η ταινία είναι γεμάτη συμβολισμούς. Σύμβολα κάθονται πάνω σε άλλα σύμβολα, η ανατολική παράδοση συναντά τον δυτικότροπο μυστικισμό και δένεται με όρκους βίας που ορίζει τις εξουσιαστικές σχέσεις ανθρώπων και συμπαντικών νόμων. Η ταινία έχει διάρκεια μεγαλύτερη των 2 ωρών και "γραφή" που θα ξενήσει όποιον δεν μπορεί αντιληφθεί την βία εργαλειακά, ορισμένως ως ωμή αποτύπωση των εξουσιαστικών σχέσεων. Για τους θαυμαστές του Jodorowsky θα πω πως βρίσκω την ταινία πιο ήπια από το "Ιερό Βουνό", λιγότερο θηριώδη από το "Santa Sagre", παρά το γεγονός ότι σε αυτούς τους κύκλους νομίζω ότι η περισσότερη ή λιγότερη βία ίσως δεν θα έπρεπε να είναι κριτήριο.
Θα αδικούσα τον Jodorowsky αν έγραφα ότι η ταινία απευθύνεται μονάχα σε μυημένους, όπως ακούω να συνομολογείται συχνά σε ορισμένους κύκλους που ασχολούνται με Θεοσοφία και συναφείς αναζητήσεις. Πέρα από το γεγονός ότι βρήκα την ταινία απολαυστική και την αποσυμβολοποίηση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ακόμα και εάν έχω κάποια "κενά", τα οποία με ευχαρίστηση θα συζητούσα με όποιον αισθάνεται περισσότερο γνώστης, θεωρώ ότι η ταινία ακολουθεί την επιτυχημένη αμερικάνικη συνταγή της δήλωσης, μέσα στα πρώτα λεπτά, των ουσιωδών σημείων που θα πραγματευτεί, ρίχνοντας παράλληλα έναν μίτο της Αριάδρνης, σε όσους τους ενδιαφέρει περισσότερο το συμβολικό μέρος, παρά αυτό της πλοκής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου