Η "Ακαδημία" της γεύσης στην Θεσσαλονίκη

ΙΣΩΣ ακουστεί οξύμωρο για την “Θεσσαλονίκη της γεύσης” αλλά η ύπαρξη ενός καλού εστιατορίου στην πόλη δεν μπορεί να αγνοηθεί, πρώτα και κύρια διότι τα πραγματικά καλά εστιατόρια στην Θεσσαλονίκη δεν είναι και πολλά. Πράγματι, η Θεσσαλονίκη θεωρείται ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για καθέναν λάτρη της γεύσης σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά, όχι για τα εστιατόρια της. Αυτά είναι πραγματικά μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κακέκτυπα αθηναϊκών “προτύπων” της εστιατοριακής -που θα 'πρεπε κανονικά να είναι πρότυπα προς αποφυγή που να διδάσκονται στις σχολές μαγείρων διεθνώς- και συνήθως έχουν να κάνουν με τους τρόπους με τους οποίους ένα εστιατόρια κοροϊδεύει τους πελάτες του, ή πλασάρεται μέσω ακριβοπληρωμένου και αναποτελεσματικού marketing. Την Θεσσαλονίκη βγάζουν ασπροπρόσωπη εν γένει μέρη μικρά και “ταπεινά”, φαγάδικα και ταβέρνες, γωνιές που βρίσκει κανείς σε όλο το Κέντρο και σε γειτονιές, με εξαιρετικό φαγητό που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Στην εστιατοριακή συναντούμε μόνο μερικές εξαιρέσεις, που μας ανταμείβουν για όλες τις υπόλοιπες ταλαιπωρίες μας, και, με μια εξ αυτών θα ασχοληθώ σήμερα.

Με εκπεφρασμένη και σε άλλες δοθείσης της ευκαιρίας περιπτώσεις αυτής της άποψης του για τα εστιατόρια της πόλης, ο γράφων δηλώνει την ευχάριστη έκπληξη που έχει αποτελέσει γι' αυτόν η δημιουργία του εστιατορίου “Ακαδημία”, που από το Φθινόπωρο λειτουργεί στον αριθμό 3 της οδού Αγίου Μηνά, στα Άνω Λαδάδικα, του Κέντρου της Θεσσαλονίκης. Το εστιατόριο “Ακαδημία” άνοιξαν τα Χριστούγεννα του 2011 ο σεφ Κωνσταντίνος Μάρκου, μαζί με τον Κώστα Γαργάνη και με τη πολύτιμη συνδρομή του ζωγράφου Λάζαρου Πάντου, ο οποίος επιμελήθηκε το interior design αποδίδοντας έναν χώρο ιδιαίτερης αισθητικής με άποψη. Το εστιατόριο χωρίζεται σε δύο τμήματα, το κάτω μέρος, που αν και δίνει από το άνοιγμα της πόρτας το στίγμα της εκλεκτικίστικης αισθητικής με στοιχεία νεοκλασσικισμού αποκτά έναν αέρα οικειότητας μέσα από την εμφάνιση της σχεδόν ανοικτής και απόλυτα οπτικά προσβάσιμης κουζίνας του, και, του πάνω μέρους, μίας εσωτερικής βεράντας, με βαρύ αλλά ενδιαφέρον διάκοσμο, εμπνευσμένο από τον ακαδημαϊσμό στην Τέχνη του προ-προηγούμενου αιώνα, ελληνοκεντρικά θέματα και κυρίαρχα στοιχεία τα βαριά έργα τέχνης που φιλοξενεί. Η διακόσμηση μπορεί από κάποιους να θεωρηθεί εως και πομπώδης, εντούτοις κανείς δεν θα διαφωνήσει για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, όσο και για την ενδιαφέρουσα και ομοιόμορφα συνολικά ταυτότητα της.

Η κουζίνα του εστιατορίου είναι ιδιαίτερη όσο και η φιλική και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Στο άνοιγμα του λιτού αλλά κατατοπιστικού καταλόγου, στον οποίο είναι καταγεγραμμένα με σαφήνεια και χωρίς πομπώδεις τίτλους εδέσματα με κύριο συστατικό το ψάρι, ή το κρέας, μερικά ενδιαφέροντα ορεκτικά, σαλάτες, πρώτα πιάτα και λίγες -ο σχετικός κατάλογος σίγουρα θέλει συμπλήρωση- κρασιά από καλές ετικέτες, όλα σε τιμές που σε πρώτη ματιά κανείς αποδίδει σε τυπογραφικό λάθος! Πράγματι οι τιμές του εστιατορίου είναι φθηνές σε βαθμό που θεωρεί κανείς ότι ζει παρατεταμένη περίοδο εκπτώσεων. Στο μόνο που η “Ακαδημία” δεν κάνει εκπτώσεις, είναι στη ποιότητα. Τόσο η ποιότητα των υλικών όσο και το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά. Πολλά πιάτα ημέρας συμπληρώνουν τις εξαιρετικές εντυπώσεις. Μικρές παρατηρήσεις -όπως, για παράδειγμα, ότι με την ισορροπημένη χρήση μυρωδικών, μπαχαρικών και βοτάνων αποφεύγεται η υπερβολική χρήση αλατιού συνηθισμένη στα ελληνικά εστιατόρια, ή/και, ότι η κουζίνα είναι απόλυτα ευέλικτη σε ειδικές παραγγελίες ακόμα και με μια ειδοποίηση σχεδόν της τελευταίας στιγμής, καθώς επίσης, ότι πάνω από τα μισά πιάτα είναι σχεδόν της ώρας και ότι ακόμα και για το κοινό ζέσταμα ενός φαγητού εφαρμόζονται παραδοσιακές ποιοτικές μέθοδοι όπως μπεν μαρί και όχι μικροκύματα- έχουν ιδιαίτερη αξία και μπορούν να γίνουν πολλές ανάλογες. Η γλυκιά πινελιά στο τέλος κάθε γεύματος, που αποτελείται από μια πιατέλα με διαλεχτά γλυκά, όλα φτιαγμένα επί τόπου και πολλά εκείνη την ώρα που σερβίρονται. 

Στις ελάχιστες παρατηρήσεις προς βελτίωση που θα μπορούσαν να γίνουν συγκαταλέγεται η μουσική: είναι υπαρκτή, διακριτική, αλλά πιο "βαριά" (ως είδη / επιλογές) από αυτή που θα επιθυμούσε ο γράφων, αρμονική ωστόσο με το ύφος του μαγαζιού, ενώ θα ήθελα το μέρος λιγότερο φωτεινό στο κατώτερο τμήμα του χώρου. Προανέφερα ότι οι τιμές είναι εξαιρετικές: πραγματικά δεν ξέρω τι πρέπει να φάτε ώστε ο λαγαριασμός σας να ξεπεράσει τα 16 ευρώ / άτομο (υπολογισμένο στα 4 άτομα με χύμα κρασί/τσίπουρο). Η “Ακαδημία”, στο εξής, θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πάγιες προτάσεις τόσο του blog όσο και προσωπικά του γράφοντος.