Ανθρωποι που με γνωρίζουν προσωπικά με ρωτούν τι νομίζω ότι πρόκειται να γίνει, ποια σενάρια νομίζω ότι κινούνται εγγύτερα στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω κανένα αισιόδοξο σενάριο, απ' όσα τουλάχιστον είμαι σε θέση να επεξεργαστώ.
Σε πολιτικό επίπεδο, πολύ συνοπτικά, η γιγάντωση μιας πολιτικής δύναμης χωρίς συγκρότηση καθιστά αδύνατο το να κυβερνήσει, ενόσω όσες πολιτικές δυνάμεις έχουν συγκεκριμένες προτάσεις και αρθρώνουν λόγο λιθοβολούνται πάραυτα. παράλληλα, η κοινωνία, χωρίς συνοχή & αξίες παραπαίει, και κανείς -τόσο ο λαός όσο και οι πολιτικοί- δεν αντιλαμβάνεται το διακύβευμα, ή τη κρισιμότητα των περιστάσεων. κοντολογίς είμαστε όλοι μας (αλλά και ο καθένας ξεχωριστά) τόσο μόνοι, μπροστά σε εξελίξεις ιστορικών διαστάσεων, που θα κάνουν το "Πολυτεχνείο" να μοιάζει με νανούρισμα!
Κοινωνικά, αξίζει να θυμίσω για πολλοστή φορά ότι οι πελατειακές σχέσεις απαιτούν -πρώτα και κύρια- την ύπαρξη πελατών. Έτσι, όταν βλέπω το νέο ή το παλιό κοινοβούλιο και αναλογίζομαι τι έρχεται, δεν μπορώ να μην σκέπτομαι μιζαδόρους, μεταθέσεις "με απόσπαση" δίπλα στο σπίτι μου με τα δίπλα λεφτά, οικογενειοκρατία στα πανεπιστήμια & την πολιτική που στηρίχτηκε πάνω σε πάμπολους πληρωμένους τελάληδες που προτρέπαν τον λαό να "ψηφίσει τα δικά του παιδιά" (για να πάρει ευνοϊκή μετάθεση ο κανακάρης τους στο στρατό, να διοριστεί η κόρη στο δημόσιο, να κάνει τα στραβά μάτια ο έφορος, να δώσει την άδεια η πολεοδομία, κλπ.). Το θεωρώ λοιπόν υποκριτικό και γελοίο να φορτώνουμε την κατάντια μας μέσω που πελατειακού συστήματος που οι ίδιοι θεμελιώσαμε, ενδυναμώσαμε, χρησιμοποιήσαμε και ανέχτηκαμε, σε δύο μόνο κόμματα που οι ίδιοι επανειλημμένως εκλέξαμε, και όχι, για παράδειγμα, και διεφθαρμένη Αριστερά της γενιάς των 700 ευρώ, της αίτησης για περισσότερα λεφτά (αντί αυτής των καλύτερων όρων ζωής), της ατομικής ευμάρειας, αντί της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, του "όχι" και του "δεν" -όταν τελείωσαν τα διακοποδανεια και έληξε η πιστωτική φούσκα. και τώρα, ως μωρές παρθένες, ζητάμε από το κομμάτιδιο που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί τον εαυτό του στο 4%, να κυβερνήσει ανερχόμενο στο 20 και αργότερα στο 30%, ενόσω στηρίζεται από όσους εν μέσω της διάλυσης της χώρας, δεν θέλουν απλά να απωλέσουν περισσότερα από τα πελατειακα τους δικαιώματα!
Κοινωνικά, αξίζει να θυμίσω για πολλοστή φορά ότι οι πελατειακές σχέσεις απαιτούν -πρώτα και κύρια- την ύπαρξη πελατών. Έτσι, όταν βλέπω το νέο ή το παλιό κοινοβούλιο και αναλογίζομαι τι έρχεται, δεν μπορώ να μην σκέπτομαι μιζαδόρους, μεταθέσεις "με απόσπαση" δίπλα στο σπίτι μου με τα δίπλα λεφτά, οικογενειοκρατία στα πανεπιστήμια & την πολιτική που στηρίχτηκε πάνω σε πάμπολους πληρωμένους τελάληδες που προτρέπαν τον λαό να "ψηφίσει τα δικά του παιδιά" (για να πάρει ευνοϊκή μετάθεση ο κανακάρης τους στο στρατό, να διοριστεί η κόρη στο δημόσιο, να κάνει τα στραβά μάτια ο έφορος, να δώσει την άδεια η πολεοδομία, κλπ.). Το θεωρώ λοιπόν υποκριτικό και γελοίο να φορτώνουμε την κατάντια μας μέσω που πελατειακού συστήματος που οι ίδιοι θεμελιώσαμε, ενδυναμώσαμε, χρησιμοποιήσαμε και ανέχτηκαμε, σε δύο μόνο κόμματα που οι ίδιοι επανειλημμένως εκλέξαμε, και όχι, για παράδειγμα, και διεφθαρμένη Αριστερά της γενιάς των 700 ευρώ, της αίτησης για περισσότερα λεφτά (αντί αυτής των καλύτερων όρων ζωής), της ατομικής ευμάρειας, αντί της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, του "όχι" και του "δεν" -όταν τελείωσαν τα διακοποδανεια και έληξε η πιστωτική φούσκα. και τώρα, ως μωρές παρθένες, ζητάμε από το κομμάτιδιο που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί τον εαυτό του στο 4%, να κυβερνήσει ανερχόμενο στο 20 και αργότερα στο 30%, ενόσω στηρίζεται από όσους εν μέσω της διάλυσης της χώρας, δεν θέλουν απλά να απωλέσουν περισσότερα από τα πελατειακα τους δικαιώματα!
Σε επίπεδο κριτικής, πολλοί φίλοι όψιμοι ΣΥΡΙΖΑίοι και μη, με έχουν εγκαλέσει ότι δεν την ασκώ επί των (λαϊκίστικων παραληρηματικών) λόγων του κ. Τσίπρα. Βρέθηκα να απαντώ προχτές μετά από μια πλειάδα ισχυρισμών του τύπου "ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει ακριιβώς αυτό", "ο Αλέξης δεν το είπε, άλλες συνιστώσσες το λένε", ότι δεν θα κάνω καθόλου κριτική στα σημεία, για έναν πολύ απλό λόγο: στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει "ακριβώς" τίποτα, όπως κάθε καλός λαϊκιστής που θέλει κάθε ψήφο που μπορεί να κερδίσει από οπουδήποτε. δεν μπορεί να γίνει κριτική σε κάτι τέτοιο! Κι ας αφήσουμε στην άκρη βέβαια την τρέλα ότι όλοι είναι βαλτοί εκτός από αυτό που λέει ο Τσίπρας και τα όμορα blogs! Αυτά που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν την χώρα στον γκρεμό με και στην συνέχεια στον ολοκληρωτισμό με δρασκελισμούς. Σε αυτό το σημείο άλλωστε με κάλυψε ένα πολιτικό στέλεχος με το οποίο συνήθως διαφωνώ: ο Φώτης Κουβέλης, και τα ερωτήματα του περί συγκεκριμενοποίησης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία ακόμα δεν έχει πάρει ουσιαστική απάντηση:
1. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ στη διερευνητική εντολή που πήρε, δεν κατέθεσε συνολική κυβερνητική πρόταση.
2. Πώς εξηγείται ότι στην επιστολή προς τον κ. Μπαρόζο δεν αναφέρεται καταγγελία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο είναι άκυρο.
3. Πώς εξηγούνται οι κάτωθι δηλώσεις:
• Δραγασάκης «Δεν είναι λογικό η μονομερής διαγραφή. Να γίνει αναδιαπραγμάτευση.»
• Δρίτσας: «Καταγγελία Μνημονίου.»
• Γλέζος: «Δεν δεχόμαστε το Μνημόνιο. Αν οι άλλοι θέλουν αναδιαπραγμάτευση δεν έχουμε πρόβλημα να το συζητήσουμε, αλλά εμείς διαγράφουμε το χρέος»
• Μητρόπουλος: «Τα μέτρα του Μνημονίου και το βαρύ κοινωνικό πακέτο που έρχεται, δεν το σηκώνει η Αριστερά». Και τι κάνει για αυτό;
4. Παρά την αναφορά του Φώτη Κουβέλη, δύο φορές, για όχι συνεργασία, γιατί επιμένει ο κ. Τσίπρας να αγωνιά για τη στάση της ΔΗΜΑΡ.
5. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται την οικουμενική κυβέρνηση με επίκεντρο την Αριστερά, που προτείνει ο κ. Κουβέλης, η οποία αποτελεί μοναδικό τρόπο για να κυβερνηθεί τώρα η Ελλάδα.
6. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει από μόνος του πλειοψηφία των 151 εδρών, τι θα έκανε διαφορετικό, όσον αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, από αυτό που έχει καταθέσει ως πρόταση η ΔΗΜΑΡ.
7. Σε επαναληπτικές εκλογές και ενώ ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ουτοπία η αυτοδύναμη και μονοκομματική κυβέρνηση, τι διαφορετικό θα προτείνει.
8. Σε τι διαφέρει η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ από την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ «όχι σε κυβέρνηση».
9. Από τις 10 επίσημες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (Αριστερό ρεύμα, Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, ΔΕΑ, Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Δίκτυο, ΑΠΟ, Ομάδα ΡΟΖΑ, Ενεργοί Πολίτες, πρώην στελέχη ΔΙΚΚΗ), γνωρίζουμε ότι με επίσημη αρθρογραφία τους, προτείνουν την επιστροφή στη δραχμή. Αλήθεια, πότε θα ξεκαθαρίσει επιτέλους αυτή η σύγχυση;Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσεις για το πως θα βγούμε από τη κρίση! Με ευχές, και κατάρες! Σύμφωνα με την προγραμματική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ακόλουθες:
1. Απεμπλοκή από το μνημόνιο. Η τρόικα «πρέπει να απομακρυνθεί από τη χώρα». Ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με ισχυρή λαϊκή εντολή θα καταγγείλει το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, θα καταργήσει τα αντιλαϊκά μέτρα τις δανειακές συμβάσεις και τις δεσμεύσεις τους.
2. Ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν.
3. Ανατροπή της λιτότητας/ αναδιανομή του πλούτου / εξεύρεση νέων πόρων. Περιλαμβάνονται μέτρα όπως: φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών, δήμευση περιουσίας σε περιπτώσεις διαφθοράς, ειδική εισφορά στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, άρση του τραπεζικού και εμπορικού απορρήτου, διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, κρατικοποίηση της μεγάλης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου, των επανορθώσεων και αποζημιώσεων για τα θύματα της κατοχής.
Άμεσα μέτρα επιβίωσης είναι η αύξηση μισθών και συντάξεων, η κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η μείωση των έμμεσων φόρων, η κατάργηση των χαρατσιών κλπ.
4. «Προτεραιότητα για την Αριστερά είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της» καθώς η κρίση χρέους χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης χάριν των συμφερόντων του κεφαλαίου.
5. Προτάσσεται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται όπλα επιθετικής αναδιαπραγμάτευσης και αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές για εύλογο χρονικό διάστημα.
6. Δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό κοινωνικό-δημοκρατικό έλεγχο. Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών.
7. Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και της προστασίας του περιβάλλοντος
8. Υπεράσπιση δημόσιων αγαθών Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Ασφάλισης.
9. Υπεράσπιση της δημοκρατίας (εισαγωγή μορφών άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου, η διεκδίκηση νομιμοποίησης και ίσων δικαιωμάτων για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η απλή αναλογική, η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος)
10. Λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία. Ριζικός αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής, απεγκλωβισμός από το ΝΑΤΟ και «τον επικίνδυνο άξονα στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ». Υιοθέτηση μιας νέας, πολυδιάστατης και ενεργητικής, εξωτερικής πολιτικής με στόχο την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνεργασία των λαών.
2. Πώς εξηγείται ότι στην επιστολή προς τον κ. Μπαρόζο δεν αναφέρεται καταγγελία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο είναι άκυρο.
3. Πώς εξηγούνται οι κάτωθι δηλώσεις:
• Δραγασάκης «Δεν είναι λογικό η μονομερής διαγραφή. Να γίνει αναδιαπραγμάτευση.»
• Δρίτσας: «Καταγγελία Μνημονίου.»
• Γλέζος: «Δεν δεχόμαστε το Μνημόνιο. Αν οι άλλοι θέλουν αναδιαπραγμάτευση δεν έχουμε πρόβλημα να το συζητήσουμε, αλλά εμείς διαγράφουμε το χρέος»
• Μητρόπουλος: «Τα μέτρα του Μνημονίου και το βαρύ κοινωνικό πακέτο που έρχεται, δεν το σηκώνει η Αριστερά». Και τι κάνει για αυτό;
4. Παρά την αναφορά του Φώτη Κουβέλη, δύο φορές, για όχι συνεργασία, γιατί επιμένει ο κ. Τσίπρας να αγωνιά για τη στάση της ΔΗΜΑΡ.
5. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται την οικουμενική κυβέρνηση με επίκεντρο την Αριστερά, που προτείνει ο κ. Κουβέλης, η οποία αποτελεί μοναδικό τρόπο για να κυβερνηθεί τώρα η Ελλάδα.
6. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει από μόνος του πλειοψηφία των 151 εδρών, τι θα έκανε διαφορετικό, όσον αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, από αυτό που έχει καταθέσει ως πρόταση η ΔΗΜΑΡ.
7. Σε επαναληπτικές εκλογές και ενώ ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ουτοπία η αυτοδύναμη και μονοκομματική κυβέρνηση, τι διαφορετικό θα προτείνει.
8. Σε τι διαφέρει η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ από την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ «όχι σε κυβέρνηση».
9. Από τις 10 επίσημες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (Αριστερό ρεύμα, Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, ΔΕΑ, Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Δίκτυο, ΑΠΟ, Ομάδα ΡΟΖΑ, Ενεργοί Πολίτες, πρώην στελέχη ΔΙΚΚΗ), γνωρίζουμε ότι με επίσημη αρθρογραφία τους, προτείνουν την επιστροφή στη δραχμή. Αλήθεια, πότε θα ξεκαθαρίσει επιτέλους αυτή η σύγχυση;Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσεις για το πως θα βγούμε από τη κρίση! Με ευχές, και κατάρες! Σύμφωνα με την προγραμματική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ακόλουθες:
1. Απεμπλοκή από το μνημόνιο. Η τρόικα «πρέπει να απομακρυνθεί από τη χώρα». Ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με ισχυρή λαϊκή εντολή θα καταγγείλει το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, θα καταργήσει τα αντιλαϊκά μέτρα τις δανειακές συμβάσεις και τις δεσμεύσεις τους.
2. Ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν.
3. Ανατροπή της λιτότητας/ αναδιανομή του πλούτου / εξεύρεση νέων πόρων. Περιλαμβάνονται μέτρα όπως: φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών, δήμευση περιουσίας σε περιπτώσεις διαφθοράς, ειδική εισφορά στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, άρση του τραπεζικού και εμπορικού απορρήτου, διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, κρατικοποίηση της μεγάλης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου, των επανορθώσεων και αποζημιώσεων για τα θύματα της κατοχής.
Άμεσα μέτρα επιβίωσης είναι η αύξηση μισθών και συντάξεων, η κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η μείωση των έμμεσων φόρων, η κατάργηση των χαρατσιών κλπ.
4. «Προτεραιότητα για την Αριστερά είναι η κοινωνία και οι ανάγκες της» καθώς η κρίση χρέους χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης χάριν των συμφερόντων του κεφαλαίου.
5. Προτάσσεται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται όπλα επιθετικής αναδιαπραγμάτευσης και αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές για εύλογο χρονικό διάστημα.
6. Δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό κοινωνικό-δημοκρατικό έλεγχο. Εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών.
7. Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και της προστασίας του περιβάλλοντος
8. Υπεράσπιση δημόσιων αγαθών Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Ασφάλισης.
9. Υπεράσπιση της δημοκρατίας (εισαγωγή μορφών άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου, η διεκδίκηση νομιμοποίησης και ίσων δικαιωμάτων για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η απλή αναλογική, η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος)
10. Λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία. Ριζικός αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής, απεγκλωβισμός από το ΝΑΤΟ και «τον επικίνδυνο άξονα στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ». Υιοθέτηση μιας νέας, πολυδιάστατης και ενεργητικής, εξωτερικής πολιτικής με στόχο την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνεργασία των λαών.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του κόμματος "Δημιουργία Ξανά", Θάνος Τζήμερος επισήμανε σε συνέντευξη του την περασμένη εβδομάδα: "Ο Τσίπρας μετέφερε την κατάληψη Λυκείου Αμπελοκήπων στην κεντρική πολιτική σκηνή και γελοιοποιείται, γιατί αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν ως κόμμα διαμαρτυρίας, δεν πείστηκαν από τις θέσεις του. Sorry, αλλά αυτή είναι η αλήθεια". Όχι αγαπητέ. Η αλήθεια είναι ότι ο πικραμένος δημόσιος υπάλληλος που πεχασε τα επιδόματα τον ψήφισε από φόβο μην χάσει κι άλλα, κι ο βολεμέμένος παραγοντίσκος του ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τον ψήφισε για να "χτυπήσει" τον δικομματισμό, τώρα που ο τελευταίος αυτός δεν έχει πια να τον πληρώσει, έμμεσα ή άμεσα.
Κάτι ακόμα, γιατί μέσα στον εσμό των ημερών κοιτάμε το δάχτυλο και χάνουμε το φεγγάρι: πράγματι αυτές τις ημέρες οι της παλαβής Αριστεράς που ισχυρίζονται ότι το πολίτευμα μας είναι μια χούντα με δημοκρατική επίφαση έχουν δίκιο. Το 17% των χειρότερων από τους έλληνες καθορίζει τις μοίρες των υπολοίπων, και του τόπου συνολικότερα, για τις επόμενες γενιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου