Ο εφιάλτης της δραχμής

ΦΙΛΟΣ εγκατεστημένος εδώ και ενάμισυ χρόνο στο Μόναχο με ρωτούσε χθες γιατί είναι κακό το σενάριο επαναδραχμοποίησης της ελληνικής οικονομίας. Αν και απάντησα συνοπτικά και  όσο πιο προσεκτικά μπορούσα, θεωρώ σημαντικό να επανέλθω, γα να δώσω μια πιο περιεκτική απάντηση.

Οι υπέρμαχοι της άποψης δίνουν έμφαση στην δυνατότητα της Ελλάδος να αποκτήσει νομισματική πολιτική, δηλαδή, αρχικώς υποθέτουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει νομισματική πολιτική σε μιά χώρα που ανήκει σε ένα υπερεθνικό νομισματικό σύστημα-εν προκειμένω του ευρώ- πολύ σωστά. Εν συνεχεία επισημαίνουν ότι με την δυνατότητα υποτίμησης της δραχμής θα κατασταθεί η χώρα πιο ανταγωνιστική, εξέλιξη θετική για την ελληνική οικονομία και συνεπώς για τους Έλληνες. Κάπου εκεί σταματούν, οι πλέον εχέφρονες, ενώ άλλοι συνεχίζουν με διάφορα παλαβά σενάρια που έχουν διαβάσει στα προεκλογικά φυλλάδια συνιστωσών της παλαβής Αριστεράς, κλπ. αξιότιμων κυρίων & κυριών.

Αυτό που δεν λένε οι παραπάνω είναι (α) ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ από τους έλληνες είναι θετική μια ανάλογη εξέλιξη, (β) γιατί & με ποιόν τρόπο, (γ) ποια είναι τα αρνητικά του υπό επεξεργασία σεναρίου. Αν και δεν είμαι οικονομολόγος (όπως δεν είναι βεβαίως και οι περισσότεροι εξ όσων επεξεργάζονται δημόσια οικονομικά ζητήματα μιλώντας στα media τις τελευταίες ημέρες), αντλώ από τις γνώσεις που απέκτησα στην πορεία μου ως επιχειρηματικός συντάκτης σε αθηναϊκές οικονομικές εφημερίδες επί 10ετία σχεδόν, με πολύ διάβασμα και πολλές ερωτήσεις σε ειδικευμένους επιστήμονες, που δεν πήραν master στα οικονομικά κατεβάζοντας την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη εν μέσω Κατοχής, όπως ο κ. Γλέζος που είναι το τελευταίος κομματικό στέλεχος που άκουσα προχτές να μιλάει για το ζήτημα!

Καταρχήν, τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν σημαίνει αυτόματα ότι οι συναλλαγές με ευρώ θα αποκλείονται, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό. Οι περισσότερες χώρες δέχονται διεθνή νομίσματα με βάση διεθνείς συμφωνίες, όπως το δολάριο, το γεν και το ευρώ, και, η Ελλάδα, εφόσον επιθυμεί να προσεταιριστεί έστω και μισόν επενδυτή, θα κάνει ακριβώς το ίδιο. Τα εθνικά νομίσματα, ιδίως σε χώρες με πολιτική και οικονομική αστάθεια, δεν εκτιμώνται ιδιαίτερα για διακρατικές συναλλαγές. Το πιθανότερο λοιπόν  είναι ότι με την δραχμή ως εθνικό νόμισμα τα ευρώ θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν κανονικά στην Ελληνική αγορά, και να γίνονται αποδεκτά ως σταθερότερο νόμισμα από το εθνικό, του οποίου η ισοτιμία δεν θα είναι ούτε διασφαλισμένη ούτε σταθερή, αφού θα αλλάζει στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας που νείρονται οι της Παλαβής (και όπως θα διαπιστώσετε, απόλυτα συυμφεροντολόγας) Αριστεράς. Οι ωφελούμενοι από κάτι ανάλογο είναι οι ξένοι επενδυτές που θα παραμείνουν ή θα έλθουν στην Ελλάδα, γιατί, καθώς οι μισθοί & οι αμοιβές κάθε είδους θα δίνονται σε δραχμές, ένα νόμισμα που συνεχώς θα υποτιμάται, εκείνοι θα έχουν ολοένα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους επί υπηρεσιών και αγαθών που θα παράγονται στην Ελλάδα, ακόμα και εαν, καταναλώνονται σε αυτή. Περεταίρω, η συναλλαγματική κρίση και αδυναμία εισαγωγής βασικών αγαθών όπως, φάρμακα, πετρέλαιο, είδη πρώτης ανάγκης στην διατροφή όπως αποτυπώνεται στο σημαντικό έλλειμμα του ισοζύγιου τρεχουσών συναλλαγών, θα προκαλέσουν έξαρση του πληθωρισμού και της "μαύρης" αγοράς λόγω της έλλειψης των βασικών αγαθών. Ποι λοιπόν είναι οι ωφελημένοι; Μην είναι οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί; Οι "εργάτες" μήπως; Όχι βέβαια. Μονάχα οι μαυραγορίτες, οι λαθρέμποροι, όσοι έχουν βγάλει στο εξωτερικό τα ΕΥΡουδάκια τους και τα έχουν επενδύσει με νομισματική ρήτρα, ακόμα και όσοι τα έχουν βγάλει από την τράπεζα και τα έχουν στοο πατάρι ή το χρηματοκιβώτιο του σπιτιού τους. Περισσότερο ωφελημένοι όλων δε, θα είναι όσοι έβγαλαν τα λεφτουδάκια τους στο εξωτερικό πέρυσι τον Μάιο, όπου έκαναν φτερά ιδιωτικές καταθέσεις 11 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες μέσα σε μία εβδομάδα, υπό την πίεση του σεναρίου -και καλά- που είχε διακινήσει ένας ...φαναρτζής από το Μεσολόγγι ότι είχε ασφαλή πληροφορία ότι στην Αθήνα, το εθνικό Νομισματοκοπείο τυπώνει ...πεντοχίλιαρα! Αυτοί οι κύριοι θα επιστρέψουν στην ρημαγμένη Ελλάδα ως εθνοσωτήρες και θα την αγοράσουν ολόκληρη έναντι πινακίου φακής, μετά την 5η - 6η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος!

Έτσι λοιπόν το σενάριο της δραχμής περιγράφει πρακτικά μια χώρα φτωχών  και εξαθλιωμένων στην πλειοψηφία τους εργατών που δεν θα έχουν πρόσβαση σε ο,τιδήποτε εισαγόμενο -καθώς τα εισαγόμενα θα έχουν απαγορευτικές τιμές- ενόσω τα ελληνικά προϊόντα δεν καλύπτουν παρά ένα μικρό ποσοστό των βασικών ειδών διατροφής, ένδυσης, υγείας. Οποιοσδήποτε έχει ευρώ ή δολάρια στα χέρια του θα μπορεί με ελάχιστο κόστος να αγοράσει ακίνητα, ή να πληρώσει έλληνες να παράγουν ο,τιδήποτε θέλει, και στη συνέχεια ο ίδιος θα μπορεί να θησαυρίζει ακόμα και πουλώντας το σε όσους θα έχουν τα χρήματα να το πληρώσουν, εντός ή εκτός της χώρας. Αργά ή γρήγορα το κράτος θα πρέπει να επιβάλλει όριο συναλλαγών σε ξένο νόμισμα και κατοχής συναλλάγματος -όπως υπήρχε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, πράγμα που θα ξανακάνει την “φτωχή πλην τίμια” Ελλάδα που ονειρεύονται οι έλληνες ψευτο-Αριστεροί και Ακροδεξιοί / Φασίστες την “μπανανία” Ψωροκώσταινα που ήταν πριν το 1989...