Ποιες καταλήψεις να υπερασπιστούμε, και γιατί;

Ειλικρινώς δεν αντιλαμβάνομαι την διαλεκτική που αναπτύσσεται εκ μέρους του αναρχοαριστερού χώρου σχετικά με την κοινωνία που πρέπει να μαχηθεί υπέρ της συνέχισης των αναρχικών καταλήψεων, πόσω δε μάλλον την ιδιοκτησιακή μανία που τους καταλαμβάνει με ορισμένους χώρους, που, οι ίδιοι, κατόπιν της αρχικής ζέσης με την οποία τους αγκάλιασαν, τους εγκατέλειψαν σε οικτρό βαθμό, όπως της Βίλας "Αμαλία" στην Χέυδεν, στην Αθήνα, στην οποία πρόσφατα επέδραμαν τη εντολή Δένδια και Σαμαρά ασφαλίτες, δικαστικοί και αστυνομικοί. Αν και θα μπορούσα να αναλύσω πολλές πλευρές του ζητήματος, θα ήθελα να σταθώ κυρίως στο ζήτημα της "κοινωνικής προσφοράς" του αναρχο-αυτόνομου χώρου, τα τελευταία χρόνια και δη αυτά της κρίσης. 

H κοινωνική προσφορά των καταλήψεων της Αθήνας πάντοτε περιοριζόταν στην διάδοση της ιδεολογίας τους και σε πολιτιστικό περιεχόμενο. η ουσιαστική κοινωνική τους προσφορά ήταν αμελητέα: μηδενικοί δεσμοί με τις γειτονιές, καμία ουσιαστική ενέργεια για προσφορά σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες εκτός χώρου, κλπ. Συχνά βεβαίως στέγασαν ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, ενημέρωσης κ.ά. Η κοινωνική συμβολή άλλων ανά την Ελλάδα καταλήψεων, και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης που αναφέρθηκε, υπήρξε έντονη κατά περιόδους, ανύπαρκτη άλλες, και τώρα βρίσκεται εν πολλοίς σε ύφεση. Ο λόγος της ύφεσης είναι ότι το περιεχόμενο και την προσφερόμενη υπηρεσία προς την κοινωνία δεν την παρέχουν οι καταληψίες, αλλά συμπαθούντες, οι οποίοι μη όντες κατ' επάγγελμα επαναστάτες, σε πραγματικά δύσκολους καιρούς ασχολούνται με το να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Συγκεκριμένα για την κατάληψη Σχολείο στην Θεσσαλονίκη -όπως και για την προσπάθεια Buena Ventura που προηγήθηκε- ας σημειωθεί ότι τον καιρό που η κρίση ήταν απλά ονομαστική για τις μη ευάλωτες ομάδες (2007-2011) πρόσφεραν τα μάλα στις γειτονιές τους και στην πόλη, μαζί με μια πλειάδα "ανοιχτών/ελεύθερων κοινωνικών χωρών" (δλδ. πολιτικών στεκιών) αναρχοαριστερών) οι οποίοι έχουν εκλείψει, ή έχουν αλλοιωθεί εντελώς ως προς την προσφορά τους, όπως το Σχολείο, που έχει γίνει στρατολογία των μισών new age οργανώσεων της πόλης (από ψευτο-ινδοϊστές ρεφλεξολόγους, Vegans, και στρατολόγους της συγκαλυμμένης διεθνούς νεοφασιστικής οργάνωσης "Νέα Ακρόπολη", μέχρι φιλοξενία βιολογικών παζαριών με κανονικές επιχειρήσεις που πωλούν στις κανονικές τιμές τους χωρίς να αποδίδουν τον φόρο, τον οποίο όμως εισπράτουν (αφού είναι ενσωματωμένος στις τιμές των προϊόντων τους και τον κατάλογο τους), μεταξύ πράγματι πρωτογενών παραγωγών κλπ. Ιδιαιτέρως για το Σχολείο, λυπάμαι πολύ που πλέον η ουσιαστική προσφορά του προς ευπαθείς ή απλά ευάλωτες ομάδες έχει απομειωθεί. Ήταν μια από τις πιο γενναίες προσπάθειες των τελευταίων χρόνων στην Θεσσαλονίκη. Ουσιαστική κοινωνική συμβολή αυτή την στιγμή (για να την γεωμετρήσουμε: αρωγή σε επίπεδο γειτονιάς με ουσιαστική απεύθυνση στα προβλήματα του κόσμου ανακούφιση τους, ενισχυτική διδασκαλία σε άπορα παιδιά, χαριστικά παζάρια, προστασία νόμιμη και στέγης σε ναρκωμανείς, πρόσφυγες, μη συστηματικά άστεγους, κ.ά.) έχουν λίγες καταλήψεις και σε μικρό βαθμό. Τέτοιες πρωτοβουλίες υπάρχουν πολλές και σημαντικές, αλλά κινούνται από αναρχοαριστερές, κομμουνιστικές και άλλες οργανώσεις, συχνά με πολιτική άγκυρα, όπως το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών στην Αθήνα, το Εργατικό Κέντρο και το Κέντρο Μεταναστών και προσφύγων στην Θεσσαλονίκη, κ.ά., τα οποία παρουσιάζουν σημαντική κοινωνική προσφορά, παρά το γεγονός βεβαίως ότι παράλληλα τροφοδοτούν με οπαδούς διαφορά κέντρα. 

Ισχυρίζομαι ότι οι καταλήψεις έχασαν την μπάλα μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Τότε υιοθέτησαν χωρίς κριτήριο χιλιάδες νέους και παιδιά που χωρίς καμία πολιτική επεξεργασία ή κοινωνική συνείδηση αλλά με μοναδικό άξονα την οργή τους, εντάχθηκαν σε αυτές, αφού οι προγενέστεροι φοβήθηκαν ότι αν προσπαθήσουν να εξηγήσουν στους νέο-εισερχόμενους την ιδεολογία τους, θα τους απωθήσουν. Έτσι σε μεγάλο βαθμό αυτή την στιγμή οι καταλήψεις αποτελούνται από τον νέο τύπο νεοέλληνα αναρχικού που σπάει gay bars γράφοντας στους τοίχους "όξω οι πούστηδες απ' τα Εξάρχεια" και καίει τράπεζες. 

Ποιες καταλήψεις να υπερασπιστούμε ως κοινωνία και γιατί;