ΠΕΡΙΠΟΥ 5 χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, ανάμεσα στη Σούδα και την Τσικαλαριά, στα παλιά εργαστήρια κατασκευής τσικαλιών, βρίσκεται το Καλλιτεχνικό Χωριό της Κρήτης, Βερέκυνθος. Οι κάτοικοι του ζουν από την τέχνη τους και αναζητούν νέους χειροτέχνες να γεμίσουν τα 10 άδεια από τα 35 εργαστήρια του χωριού. Ο Βερέκυνθος, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν το βουνό όπου ζούσαν και λατρεύονταν οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, γιοί του Δία και προστάτες των τεχνών που ήρθαν για να διδάξουν τις πανάρχαιες τέχνες της Μεταλλουργίας, της Κεραμικής, της Υαλουργίας και της Υφαντικής στους ανθρώπους. Τα τελευταία, 15 χρόνια, στην περιοχή, λειτουργεί μία πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα κοινωνία καλλιτεχνών, οι οποίοι αναδεικνύουν τις τέχνες που είναι συνυφασμένες με τη ζωή και τον πολιτισμό του Κρητικού λαού. Από τα 35 εργαστήρια του καλλιτεχνικού χωριού, τον τελευταίο καιρό, έχουν μείνει 10 κενά και οι κάτοικοι του χωριού, καλούν όσους ασχολούνται με τη χειροτεχνία, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, να γεμίσουν ξανά αυτά τα εργαστήρια με τέχνη και ζωή. Εκτός από την οικονομική και φιλόξενη διαμονή (κάθε εργαστήριο νοικιάζεται για 200-300 ευρώ και διαθέτει πατάρι-σπίτι για τον ενοικιαστή) αποτελεί και μία σημαντική επαγγελματική αποκατάσταση, αφού το καλλιτεχνικό χωριό αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι είχε αναλάβει την συνδιοργάνωση και τη διακόσμηση του ομαδικού γάμου που τέλεσαν ζευγάρια από την Κίνα στα Χανιά τον Απρίλιο, ενώ στα εργαστήρια παραδίδουν και μαθήματα της τέχνης τους, όπως της κεραμικής.
Ίσως να είναι μία καλη ιδέα σε καιρούς κρίσης και για άλλες περιοχές. Δεδομένου, μάλιστα, ότι το δύσκολο μέρος σε αυτή την ιστορία είναι να βρεθεί το περιεχόμενο, ισχυρίζομαι για μία ακόμα φορά ότι ο χρόνος της οικονομικής κρίσης είναι ο καλύτερο για κολλεκτιβίστικους σχηματισμούς καλλιτεχνών, οι οποίοι θα μπορούσα να κάνουν μία έρευνα και να απευθυνθούν σε μια περιοχή της επιλοιγής τους, αναζητώντας στέγη για εγχείρημα του ανάλογου τύπου, και όχι απαραίτητα το αντίστροφο, που -ως διαδικασία- είναι πολύ πιο δύσκολο. Ας παραδειγματιστούμε κι ας αντλήσουμε τροφή για σκέψη, για εικαστικούς και όχι μόνο για χειροτέχνες....
Ίσως να είναι μία καλη ιδέα σε καιρούς κρίσης και για άλλες περιοχές. Δεδομένου, μάλιστα, ότι το δύσκολο μέρος σε αυτή την ιστορία είναι να βρεθεί το περιεχόμενο, ισχυρίζομαι για μία ακόμα φορά ότι ο χρόνος της οικονομικής κρίσης είναι ο καλύτερο για κολλεκτιβίστικους σχηματισμούς καλλιτεχνών, οι οποίοι θα μπορούσα να κάνουν μία έρευνα και να απευθυνθούν σε μια περιοχή της επιλοιγής τους, αναζητώντας στέγη για εγχείρημα του ανάλογου τύπου, και όχι απαραίτητα το αντίστροφο, που -ως διαδικασία- είναι πολύ πιο δύσκολο. Ας παραδειγματιστούμε κι ας αντλήσουμε τροφή για σκέψη, για εικαστικούς και όχι μόνο για χειροτέχνες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου