Ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης ανήκει στο -σπάνιο στις μέρες μας- είδος ανθρώπου που η συναναστροφή του δεν είναι απλά ευχάριστη αλλά και ουσιαστικά εποικοδομητική: πάντοτε θα ακούσεις ή θα συζητήσεις κάτι καινούργιο, πάντα θα πάρεις κάτι μαζί σου για τον δρόμο, κάτι για να ψάξεις και κάτι για να βρεις. Η τελευταία συντροφιά μας στον Ντορέ μετά από μιαν εκδήλωση που έφερε τον ίδιον και την Ελεάννα Μαρτίνου στην Θεσσαλονίκη χθες με βρήκε από σήμερα πλουσιότερο κατά έναν εκστατικά εξαιρετικό μουσικό, τον Scott Walker, που, τ' ομολογώ, δεν έτυχε να ξανακούσω ποτέ μέχρι σήμερα.
Η μουσική του στοίχειωσε την μέρα μου και είναι βέβαιο ότι θα ακούσω πολλές φορές όλο του το ρεπερτόριο μέχρι να μειωθεί η ευχάριστη έκπληξη που σου προκαλεί το πρώτο άκουσμα μιας πραγματικά αριστουργηματικής μουσικής. Avant garde -όπως αξίζει να αποκαλούμε κάθε τι που ακολουθεί τον δικό του δρόμου χωρίς να νοιάζεται αν θα πρέπει να τον ανοίξει κιόλας, rock κατά την ουσιαστικότερη των εννοιών, country ως προς τις επιρροές της νέας πατρίδας του μουσικού, που, αν και Βρετανός, γεννήθηκε στην Αμερική των μεγάλων δρόμων και βίωσε έντονα το πνεύμα της, ενώ, παράλληλα, φαίνεται πως βρήκε τους δικούς του δρόμους στο Baroque. Με μια βαθιά φωνή που καθηλώνει, και το χαρισματικό της ποίησης των λίγων λέξεων που γράφουν τόσο σε εικόνες όσο και αφηγούνται σε έννοιες, τα τραγούδια του είναι εμπειρία που σε ανακόπτει από την παράλληλη με άλλες δραστηριότητες ακρόαση της μουσικής, απαιτώντας το σύνολο της προσοχής, όπως θα συνέβαινε σε μία συναυλία.
Στο video που παρατίθεται επάνω -ανάμεσα στον τίτλο και στο κείμενο- μπορείτε να ακούσετε τον δίσκο του του 1995 με τίτλο "Tilt", που περιέχει τα συγκλονιστικά κομμάτια "Farmer in the CIty", "Bouncer See Bouncer", και "Bolivia '95", ενώ στο video που έπεται παρακάτω να δείτε ένα mini αφιέρωμα του BBC την εποχή της κυκλοφορίας του δίσκου που χρησίμευσε -στην περίπτωση μου- ως μια πρώτη γνωριμία. Καλή ακρόαση και happy hunting (σε μένα, και σε όσους από εσάς συμφωνήσετε και ακολουθήσετε). Ίσως η παλιά καθαρά pop δουλειά του στα '60s με τους Walker brothers -μια pop boy band της εποχής- δεν θα σαςδώσει κανένα στοιχείο να κατανοήσετε πως έφθασε ως εδώ, αν και σκοπεύω να ακούσω πρώτα όλη την δισκογραφία πριν βγάλω συμπεράσματα. Σήμερα άκουσα τα "Climate of Hunter" (1984), "Tilt" (1995), και "The Drift" (2006). Με περιμένουν δύτο ακόμα δίσκοι ("Bish Bosch" του 2012, και "Soused" του 2014), και καμιά δεκαριά παλαιότεροι του landmark του 1995 με το οποίο ξεκίνησα, προς χάριν της ανακάλυψης και της καλύτερης γνωριμίας.
Η μουσική του στοίχειωσε την μέρα μου και είναι βέβαιο ότι θα ακούσω πολλές φορές όλο του το ρεπερτόριο μέχρι να μειωθεί η ευχάριστη έκπληξη που σου προκαλεί το πρώτο άκουσμα μιας πραγματικά αριστουργηματικής μουσικής. Avant garde -όπως αξίζει να αποκαλούμε κάθε τι που ακολουθεί τον δικό του δρόμου χωρίς να νοιάζεται αν θα πρέπει να τον ανοίξει κιόλας, rock κατά την ουσιαστικότερη των εννοιών, country ως προς τις επιρροές της νέας πατρίδας του μουσικού, που, αν και Βρετανός, γεννήθηκε στην Αμερική των μεγάλων δρόμων και βίωσε έντονα το πνεύμα της, ενώ, παράλληλα, φαίνεται πως βρήκε τους δικούς του δρόμους στο Baroque. Με μια βαθιά φωνή που καθηλώνει, και το χαρισματικό της ποίησης των λίγων λέξεων που γράφουν τόσο σε εικόνες όσο και αφηγούνται σε έννοιες, τα τραγούδια του είναι εμπειρία που σε ανακόπτει από την παράλληλη με άλλες δραστηριότητες ακρόαση της μουσικής, απαιτώντας το σύνολο της προσοχής, όπως θα συνέβαινε σε μία συναυλία.Στο video που παρατίθεται επάνω -ανάμεσα στον τίτλο και στο κείμενο- μπορείτε να ακούσετε τον δίσκο του του 1995 με τίτλο "Tilt", που περιέχει τα συγκλονιστικά κομμάτια "Farmer in the CIty", "Bouncer See Bouncer", και "Bolivia '95", ενώ στο video που έπεται παρακάτω να δείτε ένα mini αφιέρωμα του BBC την εποχή της κυκλοφορίας του δίσκου που χρησίμευσε -στην περίπτωση μου- ως μια πρώτη γνωριμία. Καλή ακρόαση και happy hunting (σε μένα, και σε όσους από εσάς συμφωνήσετε και ακολουθήσετε). Ίσως η παλιά καθαρά pop δουλειά του στα '60s με τους Walker brothers -μια pop boy band της εποχής- δεν θα σαςδώσει κανένα στοιχείο να κατανοήσετε πως έφθασε ως εδώ, αν και σκοπεύω να ακούσω πρώτα όλη την δισκογραφία πριν βγάλω συμπεράσματα. Σήμερα άκουσα τα "Climate of Hunter" (1984), "Tilt" (1995), και "The Drift" (2006). Με περιμένουν δύτο ακόμα δίσκοι ("Bish Bosch" του 2012, και "Soused" του 2014), και καμιά δεκαριά παλαιότεροι του landmark του 1995 με το οποίο ξεκίνησα, προς χάριν της ανακάλυψης και της καλύτερης γνωριμίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου