Ενδιαφέρον εγχείρημα παρουσίασης του έργου του Χατζηδάκι στο Ηρώδειο

Πολλοί είναι εκείνοι που με πικρία θυμούνται παρελθοντικά λάθη, αποκλεισμούς αγαπημένων τραγουδιστών από το έργο του Χατζηδάκι ή/και από το Ηρώδειο, και ασκούν την σχετική κριτκή, πάνω σε αυτά τα θεμέλια, αναφερόμενοι στη μεγάλη συναυλία που θα λάβει χώρα στο Ηρώδειο στις 30 Σεπτεμβρίου συνεχίζεται η συστηματική παρουσίαση του έργου του Μάνου Χατζιδάκι με την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Χατζιδάκι και με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τη Δήμητρα Σελεμίδου στην ερμηνεία. Συμμετέχει το «Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις» και η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, που θα πλαισιώσουν την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τη Δήμητρα Σελεμίδου.

Στο πρώτο μέρος της συναυλίας θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά το έργο «Ελλάς Η Χώρα Των Ονείρων».Η μουσική αυτή γράφτηκε για ένα γερμανικό ντοκιμαντέρ του Wolfrang Mueller –Sehn (1960-1961) που είχε θέμα την Ελλάδα. Η μηχανή τριγύριζε μέσα στους κάμπους και τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας, περνούσε από την Αθήνα και κατέληγε σ’ όλα τα νησάκια που συνθέτουν την ευγενική οικογένεια του Αιγαίου. Το έργο αυτό περιέχει μουσικούς αυτοσχεδιασμούς μέσα στον ελληνικό χώρο και τραγούδια.Το δεύτερο μέρος της συναυλίας αποτελείται από τέσσερις κύκλους τραγουδιών που γράφτηκαν για το θέατρο αλλά στη συνέχεια αυτονομήθηκαν ως ολοκληρωμένα έργα.«Κύκλος Με Την κιμωλία», «Παραμύθι Χωρίς Όνομα», «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε», «Οδός Ονείρων».

Προσωπικά, θα ζητούσα να δωθεί λίγη εμπιστοσύνη στο κοινό που θα συγκεντρωθεί στο Ηρώδειο και την κρίση του: αν οι τραγουδίστριες δεν τα καταφέρουν καλά, θα γνωρίσουν την δαμόκλειο σπάθη της μαζικής αρνητικής κριτικής. Αν πάλι τα καταφέρουν, θα αναδειχθούν για την πραγματική αξία τους! Αν η προηγούμενη γενιά τραγουδιστών χρειάστηκε 30 - 40 χρόνια για να αναγνωριστεί στην Ελλάδα, αυτό είναι μάλλον ένα ακόμα μειονέκτημα της χώρας μας που συνίσταται σε λάθος και κακεντρεχή συμπεριφορά ενός διεφθαρμένου συστήματος έναντι των Τεχνών... Προσωπικά, χαίρομαι που δίνεται η ευκαιρία ναάδειξης σε αξιόλογους νέους σήμερα, τώρα, ενόσω έχουν μπροστά και όχι πίσω την δυνατότητα καριέρας! Ας μην αφήνουμε την πικρία μας να μας ωθεί σε ζήτηση της επανάληψης των λαθών του παρελθόντος!

Πρόγραμμα της βραδυάς
Ο Κύκλος Με Την Κιμωλία Σκηνική μουσική για το έργο του Bertold Brecht. Έργο 12 (1956).Η παράσταση ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης.Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης.Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν.Σκηνικά – Κουστούμια: Γιώργος Βακαλό.

Παραμύθι Χωρίς Όνομα Έργο 15 (1959-1960).Κύκλος τραγουδιών για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1959. Η παράσταση ανέβηκε από το «Νέο Θέατρο» του Βασίλη Διαμαντόπουλου και της Μαρίας Αλκαίου, το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα.Οι στίχοι των οχτώ τραγουδιών είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη.Σκηνοθεσία: Βασίλης Διαμαντόπουλος. Σκηνικά: Γιώργος Βακαλό.

Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε Έργο 18 (1961-62)Για Μικρή Ορχήστρα, Χορωδία και δύο γυναικείες φωνές.Μουσική & τραγούδια για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Luigi Pirandello.Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις.Η παράσταση ανέβηκε από το Θέατρο Αθηνών (1961-62).Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυράτ.Σκηνογραφία – Κοστούμια: Δημήτρης Μυταράς.Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Βούλα Ζουμπουλάκη και ο Δημήτρης Μυράτ.

Οδός Ονείρων Έργο 20, (1962)Μουσικό έργο που ανέβηκε στο θέατρο «Μετροπόλιταν», σε κείμενα Μάνου Χατζιδάκι με την συνεργασία του Αλέξη Σολομού, Μίνου Αργυράκη, και Μανόλη Καστρινού.Σκηνικά – κοστούμια Μίνου Αργυράκη, χορογραφίες Μανόλη Καστρινού. Πρωταγωνιστούσε ο Δημήτρης Χορν. Τα τραγούδια της παράστασης ήταν σε στίχους Νίκου Γκάτσου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Μίνου Αργυράκη, Αλέξη Σολομού και Μάνου Χατζιδάκι. Η «Οδός Ονείρων» ήταν ένα ιδιότυπο μιούζικαλ. Μια σειρά από νούμερα, τραγούδια, χορευτικά δρώμενα που συνοδεύονταν από τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, καθώς και την προβολή ενός μικρού φιλμ (πρωτοφανές για τα θεατρικά δεδομένα της εποχής) με πρωταγωνιστή τον Μάνο Χατζιδάκι την Ρένα Βλαχοπούλου και τον Μίνω Αργυράκη.Όχι μόνο στην σκηνή, αλλά και γύρω στην πλατεία δέσποζαν τα γεμάτα χιούμορ σκηνικά του Αργυράκη. Το κάθε τι που διαδραματιζόταν αφορούσε στους κατοίκους ενός δρόμου, μιας γειτονιάς. Πρωτεύοντα ρόλο σε όλη την παράσταση έπαιζε ο φωτογράφος (Δημήτρης Χορν) που εκπλήρωνε τα όνειρα όλων των ηρώων.