"Η ηλικία της θάλασσας" είναι μιά ταινία του "στρατευμένου" σκηνοθέτη Τάκη Παπαγιαννίδη που απεικόνίζει γραφικά την πορεία της ελληνικής φτωχολογιάς από το 1917 (ίδρυση της ΓΣΕΕ -που πήγε το μυαλό σας!) μέχρι το 1974. Σύννομη με την εκδοχή της ιστορίας όπως την βλέπει η γενιά κομμουνιστών της Παπαρήγα η ταινία, έχει επαινεθεί από το Κόμμα όσο λίγες άλλες.
"Κοιτάζοντας σ' ένα άλμπουμ του ΚΚΕ μια φωτογραφία που απεικόνιζε προπολεμική λαϊκή συγκέντρωση και περιδιαβαίνοντας τις φιγούρες των διαδηλωτών με τα υψωμένα χέρια και τις σφιγμένες γροθιές, σταμάτησα σε κάποιον άντρα που μου θύμιζε κοντινό πρόσωπο. Διέτρεξα αυτοστιγμεί όλη τη θερμή περίοδο πάνω στο άγνωστο αυτό πρόσωπο που θεωρούσα κοντινό μου. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα για την "Ηλικία της Θάλασσας". Να διανύσω την πορεία της ελληνικής Αριστεράς μέσα από την ιστορία ενός οπαδού της. Αλλά δεν επρόκειτο για ιστορία συγκεκριμένου προσώπου παρά για έναν υποθετικό αγωνιστή που αποτελεί τη συνισταμένη πολλών άλλων. Εξάλλου πρόθεσή μου ήταν να διερευνήσω την πορεία της προοδευτικής ιδεολογίας, που κύριο χαρακτηριστικό έχει το κίνημα των μαζών. Η διαμόρφωση λοιπόν της κοινωνικής συνείδησης θ' αποτελούσε το περιεχόμενο της ταινίας", έγραψε κάποτε ο σκηνοθέτης της. Η ταινία περιέχει σπάνια και δυσεύρετα κινηματογραφικά ντοκουμέντα που έχουν συλλεγεί κατά την πολυετή έρευνα του σκηνοθέτη και συγγραφέα σε διάφορα ευρωπαϊκά αρχεία.
Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Hyeres, απέσπασε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ της Λειψίας, τα Βραβεία Μουσικής και Μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Μόσχας και Ν. Υόρκης, αποσπώντας επίσης, όπου κι αν προβλήθηκε, διθυραμβικές κριτικές. Η φωτογραφία είναι του Νίκου Πετανίδη, η μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη, ο ήχος του Θανάση Αρβανίτη, το μοντάζ του Γιώργου Τριανταφύλλου και η οργάνωση της παραγωγής του Δημήτρη Δημογεροντάκη. Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Κυριάκου Κατριβάνου, Κίττης Αρσένη, Κώστα Καζάκου, Αλέκας Παΐζη, Τίμου Περλέγκα, Σταύρου Ξενίδη, Γιώργου Μοσχίδη, Αννας Βαγενά, Εφης Ροδίτη, Σταμάτη Φασουλή.
Καθώς είναι πάγια άποψη μου ότι η ιστορία ενός τόπου δεν είναι Αριστερή, Δεξιά, Κομμουνιστική, κλπ., αλλά ομοούσια, κοινή, και μονάχα συνολικά μπορεί να ειδωθεί και να γίνει αντιληπτή ως ολότητα, βρήκα την ταινία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όταν την πρωτοείδα, και χάρηκα πολύ που πριν λίγο καιρό την ανακάλυψα "ανεβασμένη" στο YouTube.
"Κοιτάζοντας σ' ένα άλμπουμ του ΚΚΕ μια φωτογραφία που απεικόνιζε προπολεμική λαϊκή συγκέντρωση και περιδιαβαίνοντας τις φιγούρες των διαδηλωτών με τα υψωμένα χέρια και τις σφιγμένες γροθιές, σταμάτησα σε κάποιον άντρα που μου θύμιζε κοντινό πρόσωπο. Διέτρεξα αυτοστιγμεί όλη τη θερμή περίοδο πάνω στο άγνωστο αυτό πρόσωπο που θεωρούσα κοντινό μου. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα για την "Ηλικία της Θάλασσας". Να διανύσω την πορεία της ελληνικής Αριστεράς μέσα από την ιστορία ενός οπαδού της. Αλλά δεν επρόκειτο για ιστορία συγκεκριμένου προσώπου παρά για έναν υποθετικό αγωνιστή που αποτελεί τη συνισταμένη πολλών άλλων. Εξάλλου πρόθεσή μου ήταν να διερευνήσω την πορεία της προοδευτικής ιδεολογίας, που κύριο χαρακτηριστικό έχει το κίνημα των μαζών. Η διαμόρφωση λοιπόν της κοινωνικής συνείδησης θ' αποτελούσε το περιεχόμενο της ταινίας", έγραψε κάποτε ο σκηνοθέτης της. Η ταινία περιέχει σπάνια και δυσεύρετα κινηματογραφικά ντοκουμέντα που έχουν συλλεγεί κατά την πολυετή έρευνα του σκηνοθέτη και συγγραφέα σε διάφορα ευρωπαϊκά αρχεία.
Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Hyeres, απέσπασε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ της Λειψίας, τα Βραβεία Μουσικής και Μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Μόσχας και Ν. Υόρκης, αποσπώντας επίσης, όπου κι αν προβλήθηκε, διθυραμβικές κριτικές. Η φωτογραφία είναι του Νίκου Πετανίδη, η μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη, ο ήχος του Θανάση Αρβανίτη, το μοντάζ του Γιώργου Τριανταφύλλου και η οργάνωση της παραγωγής του Δημήτρη Δημογεροντάκη. Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Κυριάκου Κατριβάνου, Κίττης Αρσένη, Κώστα Καζάκου, Αλέκας Παΐζη, Τίμου Περλέγκα, Σταύρου Ξενίδη, Γιώργου Μοσχίδη, Αννας Βαγενά, Εφης Ροδίτη, Σταμάτη Φασουλή.
Καθώς είναι πάγια άποψη μου ότι η ιστορία ενός τόπου δεν είναι Αριστερή, Δεξιά, Κομμουνιστική, κλπ., αλλά ομοούσια, κοινή, και μονάχα συνολικά μπορεί να ειδωθεί και να γίνει αντιληπτή ως ολότητα, βρήκα την ταινία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όταν την πρωτοείδα, και χάρηκα πολύ που πριν λίγο καιρό την ανακάλυψα "ανεβασμένη" στο YouTube.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Ολόκληρη η ταινία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου