Εσυ θα κόψεις σαλάτα για τους άστεγους χορεύοντας;

Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν τουλάχιστον 3 ακτιβιστικές ομάδες, οργανωμένες από ανθρώπους που ξέρουν τα τρόφιμα (χημικούς, γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούςκλπ) που ταϊζουν άστεγους και φτωχούς, ναρκομανείς, παράνομους μετανάστες, και καθέναν που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. οι ομάδες αυτές διώκονται κατά καιρούς άγρια από καταστηματάρχες, Εφορίες, Παπάδες, "ομάδες δικαιωμάτων" (των οποίων την ατζέντα δεν εναγκαλίζονται), κ.α. Οι ομάδες αυτές και το έργο που επιτελούν είναι ελάχιστα γνωστό, και βασίζεται στην εθελοντική εργασία δεκάδων ανθρώπων, και στον συνδυασμό γνώσεων που έχουν κάποιοι από αυτούς (νομικές, δημόσια προγράμματα, οικονομικές και άλλες), που επιτυγχάνει -μαζί με την καλή θέληση ορισμένων επιχειρηματιών- να παίρνουν τρόφιμα από αποθήκες, από supermarket, από εστιατόρια, ταβέρνες και χονδρέμπορους. Οι ίδιες ομάδες λειτουργούν και κοινωνικά ιατρεία, με επιστημονικό προσωπικό. Το έργο τους δεν προβάλλεται ή δεν στηρίζεται επισήμως, παρά μόνο καιροσκοπικά.

ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΡΧΕΣΤΕ ΕΣΕΙΣ και μου λέτε για το παρτάκι με τον Λαζάρου και την Μπλέτσα με την WWF, καμιά δεκαριά ακόμα "ιδιωτικούς φορείς", σε συνεργασία με γραφεία Δημοσίων Σχέσεων της
Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, και για το "Disco Soup street party με DJs οπου το κοινό θα φτιάξει και θα μοιραστεί μια γιγαντιαία σαλάτα, καθαρίζοντας και κόβοντας λαχανικά στο ρυθμό της μουσικής", την διεθνή εκστρατεία "Feeding the 5000", που συνδιοργανώνεται μια περιβαλλοντική οργάνωση Feedback σε συνεργασία με την ANAΤΟΛΙΚΗ ΑΕ, Ανώνυμη Αναπτυξιακή Εταιρεία ΟΤΑ Ανατολικής Θεσσαλονίκης, το WWF - Καλύτερη Ζωή , το Μπορούμε , το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, το EU Fusions, το Βρετανικό Συμβούλιο και με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Nεολαίας 2014.

Συγχαρητήρια σε όλους αυτούς τους οργανισμούς, που νοιάζονται μία φορά στο τόσο για ένα πάγιο πρόβλημα όλων των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, και που έχουν μετρήσει επιστημονικά ότι μέσα από δράσεις του τύπου "μαγειρεύουμε όλοι μαζί παρτάροντας" θα βγουν 5000 μερίδες που θα μοιραστούν στους "κοινωνικά αποκλεισμένους" .....party people! Αλήθεια, πόσο θα στοιχίσει όλη αυτή η "ενημέρωση/ευαισθητοποίηση" και πόσο θα βοηθήσει αυτό τον περιθωριοποιημένο / αντικοινωνικό άστεγο μου λέτε; Ή μήπως περιμένετε ότι οι άστεγες ανοϊκές γιαγιάδες, οι διαλυμένοι ναρκομανείς, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, κλπ. θα πάνε στον Λευκό Πύργο για να τους ταΐσουν όσοι θα κόβουν σαλάτες χορεύοντας; Ή μήπως πιστεύετε ότι όσοι θα πάνε να χορεύουν κόβωντας σαλάτες στον Λευκό Πύργο, θα ευαισθητοποιηθούν πάρα πολύ σε κοινωνικά ζητήματα; Τι θα γινόταν αν με όλα αυτά τα λεφτά που θα δαπανήσετε, πληρώνοντας ο ένας τον άλλον, ενισχύατε αυτούς που πραγματικά βγάζουν "το φίδι από την τρύπα", αυτούς που πραγματικά κάνουν έργο στον τομέα; Μα -θα μου πείτε- αυτοί, δεν θα μας δώσουν επιχειρηματικό βραβείο στο τέλος της χρονιάς για το εταιρικό μας Corporate Social Responsibility program! Σωστά....

Πριν ένα εξάμηνο περίπου, ήρθα σε επαφή με 4 γνωστούς μου δημοσιογράφους, δύο από Αθήνα και δύο από Θεσσαλονίκη, για τα θέματα που περιγράφω παραπάνω. "Έχω μεγάλο φόρτο εργασίας αυτή την στιγμή γιατί έχω αναλάβει μια έρευνα", μου είπε ο ένας. Οι υπόλοιποι τρεις δεν απάντησαν καν. Σήμερα το πρωί και οι τέσσερις μου έστειλαν μήνυμα για την "δράση" "Με-Νού για 5000 στη Θεσσαλονίκη!". Τα μηνύματα τους ήταν δροσερά, σχεδόν αισιόδοξα. Μία μου γράφει: "Είδες που τελικά κάτι κινείται;"

Μία από τις ημέρες λέω να πάω για καφέ με την Μαρία, μια νεαρή κοπέλα που χρόνια τώρα έχει προσφέρει άπειρες ώρες εθελοντικής εργασίας και την επιστημονική της γνώση -είναι χημικός με εξειδίκευση τα τρόφιμα- σε οργανώσεις που βοηθούν ευπαθείς ομάδες. 2-3 φορές την εβδομάδα για κάμποσες ώρες μαγειρεύει ή κανονίζει τα των προμηθειών, ριψοκινδυνεύοντας που & που την σωματική ακεραιότητα, έχοντας να τα βάλει με πεινασμένους, απελπισμένους, μισότρελους, αντικοινωνικούς ή βίαιους ανθρώπους. Παράλληλα, έχει να αντιμαχηθεί (ή να προσπαθήσει να συμβιβάσει) άλλες οντότητες με ποικίλες ατζέντες και, συχνά, λιγότερο ευγενικους ή λεπτεπίλεπτους τρόπους....  Ίσως έτσι ανανήψουν οι αυταπάτες μου, ώστε να νιώσω στιγμιαία λίγο πιο αισιόδοξος για το μέλλον μας... την ώρα που εσείς θα χορεύετε κόβωντας σαλάτες ανέμελοι, την παραπάνω Κυριακή...

ΥΓ. Κατά καιρούς πολλά ιδιωτικά Ιδρύματα αλλά και ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχουν επιδείξει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα των αστέγων. Αν και συχνά αποσπασματικές, έχουν υπάρξει  δράσεις στην πόλη και πέρα από -καμιά φορά και σε συντονισμό- με τις ακτιβιστικές ομάδες. Ωστόσο, τόσο η ενημέρωση για αυτά τα θέματα, όσο και για τις δράσεις είναι εξαιρετικά υποτονική, και οι δράσεις οι ίδιες παγματικά περιθωριοποιημένες. Κάποιος θα πρέπει να έχει δουλέψει ήδη με ευπαθείς ομάδες ή να τυχαίνει να ξέρει κάποιον στις εθελοντικές ομάδες ώστε να ενημερωθεί. Οι δράσεις αυτές χρήζουν ανάδειξης, όχι μονάχα για το έργο τους -που είναι συσσωρευμένο και βαρύ- αλλά και για την επιμονή τους ως προς την συστηματικότητα του. Ελάχιστα έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Όλα τα φώτα είναι στραμμένα στα "πανηγυράκια"....