Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Ο δρόμος προς την αναδόμηση της κοινωνίας που δεν επελέγη

"Στις 20 Ιουλίου 1960, θα κυκλοφορήσει στο Παρίσι το κοινό κείμενο των Πιέρ Κανζύερ και Γκυ Ντεμπόρ, "Προκαταρκτικές σημειώσεις για έναν ορισμό της ενότητας του επαναστατικού προγράμματος". Εδώ, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι η σύγχρονη κοινωνία διαιρείται σε διευθυντές και εκτελεστές, σ' εκείνους που δίνουν εντολές και τους υπόλοιπου που υποχρεούνται να τις εκτελέσουν. Επισημαίνονται οι εγγενείς αντινομίες του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο από την μία απαιτεί -για να μπορέσει να λειτουργήσει- τη συμμετοχή των ατόμων, και από την άλλη τα τα ωθεί σε μια ολοένα ασφυκτική αδράνεια και παθητικότητα. Σημειώνεται, ότι διαφαίνονται μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις, είτε επαναστατική λύση, είτε μια βαρβαρότητα επιστημονικής φαντασίας. Τονίζεται ότι οι πραγματικές επιθυμίες των ανθρώπων, οι δημιουργικοί τους πόθοι και αυθεντικές τους ικανότητες αφανίζονται μέσα στο σύστημα της κατανάλωσης (όπου, ο ίδιος ο καταναλωτής, στην πραγματικότητα καταναλώνεται, ηθικά και ψυχολογικά, μέσα στην αγορά), και ότι το θέαμα είναι ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους. [...] Η επαναστατική πολιτική προοπτική οφείλει πλέον να λαμβάνει υπόψη της το σύνολο της κοινωνικής ζωής, το σύνολο των αιτημάτων και των επιθυμιών, επιδιώκοντας να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια γενική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για την έλευση της ιστορικής στιγμής που οι μάζες θα πάρουν την ζωή στα χέρια τους και θα ανακαλύψουν πως η δράση τους είναι μια άμεση εμπειρία και ένα είδος γιορτής. Τότε,  θα αναλάβουν τη συνειδητή και συλλογική ανακατασκευή της καθημερινής ζωής, ένα έργο που δεν θα μπορεί πια καμιά εξωτερική  (ή άλλη) παρέμβαση να εμποδίσει.



Ενώ, όπως είναι γνωστό, όλες οι άλλες πολιτικές ομάδες (είτε πρόκειατι για επίσημους σχηματισμούς, όπως τα σοβιετόφιλα σταλινικά κόμματα, είτε για αριστερίστικες συσπειρώσεις) δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν ποτέ να απαλλαγούν από μια εντελώς πεπαλαιωμένη  και, τελικά, οπισθοδρομική άποψη για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, και ενώ οι καλλιτεχνικές πρωτοπορίες δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το στάδιο μιας μάλλον αδιάφορης παραγωγής μορφολογικών καινοτομιών, οι καταστασιακοί (και σε έναν μεγάλο βαθμό, οι αγωνιστές του "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα")  προχώρησαν σε μια βαθύτερη και διαυγέστερη  ανάλυση της σύγχρονης κοινωνίας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι κυοφορείται μια καινούργια προλεταριακή επίθεση εναντίον της ταξικής κοινωνίας. Αντιλαμβάνονται, πως η επανάσταση πρέπει να ξαναρχίσει, αλλά με άλλο περιεχόμενο, άλλη μορφή και άλλα αιτήματα".


- Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης,
σελ. 154 - 156, "Βορειοδυτικό Πέρασμα",

Εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου