Το κείμενο κατέληγε στην εξής επωδό: "Ολοι λενε: "Αν χρειαστειτε κατι μην διστασεις, θα ειμαι εκει για σένα"...γι αυτο το μονο που σας ζητω ειναι να μοιραστητετο πιο πανω μηνυμα στο fb, πρεπει να γινει αντιγραφη και επικολληση (Οχι Share)!! Γραψε "ΕΓΙΝΕ" στα σχολια οταν το κάνεις!Αυτον τον μηνα καταβαλλουμε προσπαθεια για να αυξηθει η ευαισθητοποιηση για την ασθενεια ..Οτι κανουμε το κανουμε για τον εαυτο μας αλλα και για καποιον ξεχωριστα που υποφερει...Γιατι ξερουμε ατομα που παλεψαν η παλευουν εναντια σε αυτη την ασθένεια τωρα κ θελουν την στηριξη μας".
Εκτός από προφανείς απαντήσεις που μπορεί να λάβει αυτό το υποβολιμιαία πρoσβλητικό κείμενο, για/από καθέναν που έχει πραγματικά συμπαρασταθεί ποτέ στην ζωή του σε οποιονδήποτε, για ο,τιδήποτε, σε οποιονδήποτε βαθμό ή έκταση, δεν μπορώ να μην το εκλάβω σαν αφορμή, για το παρακάτω σχόλιο.
Προσωπικά, χρησιμοποιώ το Facebook για την εισήγηση ιδεών, την διάδοση χρήσιμων πραγμάτων, την διαμοίραση ευχάριστων ή διασκεδαστικών υλικών, και, φυσικά, για την διαλεκτική προβολή απόψεων μου. Δεδομένου ότι αγαπώ την Φωτογραφία, και την εξασκώ ο ίδιος ως μορφή απόθετηρίου αναμνήσεων και εν μέρει "αυθόρμητης" Τέχνης, διατηρώ δεκάδες φωτογραφικά άλμπουμ, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αποτελείται από πρωτότυπο υλικό που έχω παράγει ο ίδιος. Συχνά συζητάω στο προφίλ μου για κάθε τι που "αναρτώ", άλλωστε αυτό είναι βασικό επιδιωκόμενο από την παρουσία μου στα social media και από την σύνδεση μου με ανθρώπους που, από πολύ εως ελάχιστα, γνωρίζω και προσωπικά.
Φυσικά δεν συμφωνώ με τις απόψεις όλων των συνδέσεων μου στο Facebook, ούτε βέβαια με τον βίο και την Πολιτεία τους. Με αρκετούς γνωριστήκαμε επαγγελματικά, στις τρεις ξεχωριστές καριέρες που έχω ακολουθήσει μέχρι σήμερα στην ζωή μου. Με άλλους γνωρίζομαι πολλά χρόνια προσωπικά. Για κάποιες από τις γυναίκες που συνδέονται υπήρξα εραστής & σύντροφος, αλλά τα μονοπάτια μας χώρισαν και τώρα το μόνο που απομένει είναι γυμνή η επικοινωνία ουσίας, στον βαθμό που μπορεί να εξυπηρετηθεί πίσω από μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο. Με μερικές δεκάδες από τους περίπου 750 συνδεδεμένους στο προφίλ μου ανθρώπους δεν γνωρίζομαι προσωπικά· αυτοί έχουν επιλεγεί με βάση τις αναρτήσεις τους που εκκινούν σκέψεις και παραγωγικές συζητήσεις, προσθέτουν γνώσεις σε ειδικά αντικείμενα με τα οποία οι ίδιοι κατατρίβονται, ή, εναλλακτικά, την πρόθεση εκ του σύνεγγυς επαφής ή γνωριμίας μας ανακόπτουν φυσικά εμπόδια. Είμαι ευτυχής που έχω ένα σημείο διεπαφής με τόσο ποικίλο κοινό, που έχει το γενικό κοινό χαρακτηριστικό του σκεπτόμενου ανθρώπου -στις μέρες μας σπανίζουν ολοένα και περισσότερο.
Σε αυτό το πλαίσιο, και απο ορισμένους από τους ανθρώπους που συνδέομαι, διαβάζω συχνά προσωπικά μηνύματα και σπανιότερα δημόσια σχόλια που κινούνται στην γραμμή: "αν μιλόύσες πιο απλά θα σε καταλάβαινε περισσότερος κόσμος", και "δεν έχει νόημα να προτιμάς ομονοούντες στις συνδέσεις σου αλλά να προσπαθείς να μεταπείσεις με επιχειρήματα διαφωνούντες". Θεωρώ και τις δύο παρατηρήσεις λανθασμένες. Κατά πρώτον, η επιλογή να μιλάς σωστά, να δείχνεις σημαντικά και όχι ευχάριστα ως κανάλιεπικοινωνίας που ο καθένας μας είναι -εφόσον εκπέμπει ή αναμεταδίδει μηνύματα, να είσαι περισσότερο ουσιαστικά ηθικός και όχι τυπικά αγαπητός κλπ, ως στάση ζωής που στοχεύει στην βελτίωση όλων αντί στην κολακεία πολλών και την αποδοχή τους, ρίχνοντας το επίπεδο φίλων και στο τέλος μετατρέποντας την κοινωνία σε έναν βάλτο με υπανθρώπου, υπερέχει της επιφανειακής υπεραποδοχής στην σκέψη μου. Κατά δεύτερο, δεν μιλώ σε ομονοούντες για να συμφωνούν μαζί μου, αλλά για να δηλώσω ευθαρσώς, και αναλαμβάνοντας την ευθύνη της επιλογής μου, προς αυτούς και κάθε άλλον, ότι δεν είναι μόνοι. Φροντίζω μάλιστα να είμαι διαθέσιμος ακόμα και σε άσχετους τρίτους -καθώς το προφίλ μου είναι εντελώς δημόσιο- να υποστηρίξω κάθε άποψη μου. Εαν οι απόψεις μου είναι επαρκώς στηριγμένες, και λογικά τεκμηριώμενες, σαφώς υπάρχει περιθώριο να μεταπείσουν διαφωνούντες. Εαν αυτοί θέλουν να συζητήσουμε το ζήτημα, να λύσουμε διαλεκτικά τις διαφορές μας και να κάνουμε μία παραγωγική συζήτηση, δεν θα μπορούσαν να μου δώσουν μεγαλύτερη χαρά. Αν όχι, δεν έχουν θέση σε αυτή την μικρή κοινότητα επιλεγμένων συνομιλητών που είναι το προφίλ μου· διότι, πολύ απλά, δεν σκοπεύεω να διαχειρίζομαι τα ψυχολογικά προβλήματα, τους φανατισμούς και τους "ψόφους" του καθενός άρρωστου ψυχικά συνανθρωπου μας, δηθενοικολόγου, παλαβού αριστερού, επαναστάτη του φραπέ, ή τις λοιπές κακαντρεχείς φυλές που, αν και ενυπήρχαν και παλιότερα στην Ελληνική κοινωνία, είχαν λιγότερους τρόπους να εκθέτουν τα βδεγλυρά τους τίποτα μέχρι σήμερα.
Πρόσφατα, ως κοινότητα ανθρώπων που ασχολούνται θεωρητικώς με τα κοινά μέσω των social media, μας έχει βρει το κακό του "κάνε το ελάχιστο, αντίγραψε αυτό το μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα στο προφίλ σου, διότι αν δεν το κάνεις δεν είσαι φίλος/σωστός/υπεύθυνος/γαμάτος κλπ. ή/και θα σε κόψω από σύνδεση". Το θεωρώ απλώς τραγικό και γελοίο. Και θλίβομαι βαθύτατα όταν φίλοι μου παρασύρονται από τέτοιες αντιδράσεις της μάζας. Παρόλα αυτά, αποδέχομαι τους φίλους μου με τα ελαττώματα τους, και, σκέπτομαι, ελπίζω να κάνουν το ίδιο και εκείνοι για μένα.
Αναλογιστείτε λίγο τι θα γινόταν αν ο καθένας έγραφε έστω μια γραμμή ή δυό, για πράγματα που πραγματικά τον απασχολούν, για σκέψεις που πραγματικά έκανε και τις θεώρησε ωφέλιμες, για εμπειρίες που πραγματικά είχε και τους δημιούργησαν συναισθήματα, για κάτι που έμαθε σήμερα. Αν, αντί για δισεκατομύρια φωτογραφίες με "γατουλινάκια", μωράκια, κλπ., δημοσίευε φωτογραφίες που για κείνον είναι μοναδικές. Όχι κάθε μέρα, αλλά όταν πραγματικά υπήρχε κάτι σημαντικό που πρέπει να ειπωθεί. Τότε όλοι μας θα βγαίναμε κερδισμένοι. Θέλω να σας πω να μην αντιγράφετε πια: έχουμε τόσα παπαγαλάκια γύρω μας, και, σπάνια σε μεγάλους αριθμούς διαδίδονται σκέψεις που δείχνουν εναλλακτικούς δρόμους. Μην αναμασάτε την μαζική κουλτούρα. Δώστε περισσότερο εαυτό στις προβολές του εαυτού σας, και αναζητήστε και αναδείξτε το ίδιο από τους άλλους, όπου και όταν αυτό πραγματικά αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου