Υπήρξε και κείνη η γενιά,
και αυτούς είναι που θυμάμαι
κάθε "σαν σήμερα".
Είχαν και εκείνοι
όνειρα, έρωτες, ελπίδες, προσδοκίες.
Κανείς δεν ήθελε να γίνει "ήρωας",
ταφόπλακα, ή "μνημείο"
για να καταθέτουμε στεφάνια...
Αν άκουγες τις μύχιες σκέψεις τους,
θα επιθυμούσαν πράγματα απλά
και καθημερινά όπως όλοι μας.
Ας θυμόμαστε τους ανθρώπους
που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων
με αυταπάρνηση,
πέρα και πάνω από εμβατήρια
και αστραφτερά καλογυαλισμένα κανόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου