Οι Αποικιοκράτες και οι απόγονοι του Πλάτωνα

Αποτελεί κάτι σαν προσωπικό έθιμο για μένα να παρακολουθώ τον τελικό του μουντιάλ, πράγμα που κάνω με χαρακτηριστική ασυνέπεια, μια στις δυό ή τρεις φορές. Ανήκω σε εκείνη την  άδοξη φυλή των ΕΜΠ (Ειλικρινών Μη Ποδοσφαιρόφιλων) και είμαι απόλυτα αδιάφορος για όλυς του αγώνες, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει να μάθω παίκτες και ομάδες, κλπ.  Το "έθιμο" προκύπτει από τις παρεΐστικες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, την μόνη περίοδο που επηρεασμένος από φίλους έβλεπα ποδόσφαιρο και παίζαμε "χαρτάκια" (ένα παιδικό παιχνίδι της δεκαετίας του '80 με "συλλεκτικές" κάρτες που  έδειχναν τα τυποποιημένα τα επιτεύγματα σε διάφορα επίπεδα διεθνών "άσσων" του ποδοσφαίρου, και, ο παίκτης που είχε σειρά, ζητούσε από τους συμπαίκτες τους να αναφέρουν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό για τις κάρτες που εκείνοι κρατούσαν στα χέρια τους, και, αν του δικού του ποδοσφαιριστή η απόδοση στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ήταν καλύτερη  από τους υπόλοιπους, κέρδιζε τα χαρτιά (παίκτες) των υπολίπων, αλλιώς, έχανε την σειρά και το δικό του χαρτί. Φυσικά μετά βλέπαμε "ζωντανά" στο Μουντιάλ τα χαρτάκια μας! Αλλά, τους πιο αδιάφορους από μας, μας ενδιέφεραν μονάχα οι κορυφαίοι. Έτσι, θα βλέπαμε τους "τελικούς", και ορισμένους αγώνες μόνο, διότι στην διάρκεια των υπολοίπων θα προτιμούσαμε να βάζουμε εμείς τα γκολ, στα πάρκα και τις πλατείες των καλοκαιρινών διακοπών μας!

Τιμώντας το έθιμο -αλλά και την πρόσκληση των φίλων του Institut français de Thessalonique να δούμε μαζί με τους γάλλους της Θεσσαλονίκης σε προτζέκτορα τον αγώνα στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου, παρακολούθησα τον τελικό. Είχε προηγηθεί μία σχετική έκπληξη μου διαβάζοντας διάφορα "status" φίλων εκ του Facebook, αλλά και φίλων (της πραγματικής ζωής) στο Facebook, που μου έκαναν εντύπωση για τον φανατισμό, την μισαλλοδοξία τους, αλλά προπάντων, για την έλλειψη πραγματικού Πολιτισμού και για την ανωριμότητά τους. Όταν δε άκουσα τους sportscaster να μιλούν για τους "παίκτες από την Αφρική" που "έχουν μεγαλώσει στη Γαλλία" και έχουν "αφομοιώσει τον γαλλικό τρόπο ζωής", η ενόχληση μου κορυφώθηκε.

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, διάβασα σε προφίλ ότι κάποιος υποστηρίζει την Κροατία, επειδή δεν του αρέσει να παίζει γεωπολιτικά παιχνίδια. Άλλος έγραφε ότι οφείλουμε όλοι να υποστηρίζουμε την Κροατία διότι η Γαλλία παίζει θέατρο και παιρνει τους αγώνες διότι είναι πουλημένη στους Γάλλους η διαιτησία. Κάποιος άλλος έγραφε ότι πρέπει να στηρίξουμε τους Κροάτες διότι είναι Βαλκάνιοι, όπως κι εμείς, άλλοι "θυμήθηκαν" ότι η Γαλλία υποστηρίζει τον ISIS και ότι έστιψε τις αποικίες της πήεε τα καλύτερα φτωχά μαυράκια από τις φαβέλες και τα έβαλε υποχρεωτικά να παίξουν για να την σώσουν από την Κροατική λαίλαπα, κλπ.



Στους πρώτους, τους επαγγελματίες των μεταδόσεων των ποδοσφαιρικών αγώνων, έχω να πω ότι εφόσον αρθρώνουν δημόσιο λόγο θα πρέπει -ανεξάρτητα των προσωπικών αντιλήψεν τους και την όποια πίεση των κυβερνητικών εργοδοτών τους που θεωρούν ότι πρέπει να μειώνουν όσους θεωρούν μη φίλους του Αλέξη Τσίπρα, ότι, αφενός δεν υπάρχει εθνική ιδιότητα "από την Αφρική", διότι η Αφρική είναι ήπειρος και όχι χώρα! Ας τους πει κάποιος ότι το να τονίζουν την καταγωγή κατα αυτό τον  τρόπο είναι ρατσιστικό. Μπορεί το 78% των παικτών να είναι καταγωγής από άλλες χώρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να χρησιμοπιήσει αυτό το γεγονός ως μομφή ενάντια στους Γάλλους. Αυτοί, αντίθετα από εμάς, ξεπερνούν τα λάθη του παρελθόντος τους και μια πολύ βαριά αποικιακή κληρονομιά και συνθλετουν όλα τα θετικά στην κοινωνία τους, προσπαθόντας να αμβλύνουν τα αρνητικά. Όλοι τους είναι Γάλλοι, εφόσον ζουν στην Γαλλία και είναι Γάλλοι πολίτες. Έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα προς το κράτος τους, το οποίο προσπαθεί να αμβλύνει και τον όποιο ρατσισμό αναπτυσσεται στην χώρα. Οι Γάλλοι είναι απόλυτα υπερήφανοι για την πολυπολιτισμικότητά τους, και θεωρούν εαυτούς "πολίτες του κόσμου".

Αντίθετα στην Ελλάδα, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός καλπάζουν. Κανείς δεν  αναλογίζεται έστω το ενδεχόμενο να εφαρμόσει την οποιαδήποτε ισονομία (νόμους που να ισχύουν για όλους), όλοι είμαστε μάγκες, οι μουσουλμάνοι  είναι τρομοκράτες, οι μαύροι είναι "αφρικανοί", και οι Ελληνικές ομάδες δεν διανοούνται στις μεταγραφές τους να περιλάβουν έγχρωμους. Και, αντίθετα με τους Γάλλους, είμαστε υπερήφανοι για τον συγκεντρωτισμό μας, την μαγκιά μας, και που είμαστε απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Πλάτωνα. Παράλληλα, και ενώ αναγνωρίζουμε τυπικά κάποιες μειονότητες, φροντίζουμε στην πράξη να μην έχουν κανένα δικαίωμα και ελάχιστη πρόσβαση στην Παιδεία. Και το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό αλλά κοινωνικό: όπως ακριβώς και στην Γαλλία. Με μια λεπτομέρεια: ότι αν ένας σύλλογος γονέων και κηδεμόνων στην Γαλλία αποφασίσει να μην δέχεται έγχρωμα παιδιά, παιδιά προσφύγων, κλπ., το Κράτος τους προσάγει στα δικαστήρια, ενώ, στην Ελλάδα, τα κανάλια τους προβάλλουν ως πρότυπο πατριωτισμού.

Ειλικρινά ακούγοντας αυτό το "οι παίκτες από την Αφρική" που "έχουν μεγαλώσει στη Γαλλία" και έχουν "αφομοιώσει τον γαλλικό τρόπο ζωής"ήθελα να πω στους εκφωνητές ότι με αυτή την λογική, οι ίδιοι είναι τσάμηδες/βλάχοι/επιμιξίες με τούρκους, με καταγωγικές ρίζες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία! Αστειεύομαι προφανώς.

Όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές κοινωνικές προκλήσεις. Οι περισσότερες το πράττουν. Άλλες γυρνούν προς τον εθνικισμό, τον συγκεντρωτισμό, τον "Υπερπατριωτισμό", και άλλους είδους "-ισμούς". Κάποιες τα καταφέρνουν καλούτσικα, όπως η Γαλλία, αν και έχουν δρόμο μπροστά τους, εξαιτίας της πολυπλοκότητας των κοινωνιών τους. Κάποιες άλλες, όπως η Ελλάδα, που -για άλλους λόγους- έχουν πολύ πιο πολύπλοκη κοινωνική δομή, και  αργή εξέλιξη, κινούνται με δρασκελιές προς τα πίσω. Κοντολογίς ας κοιτάξουμε λίγο τα δικά μας χάλια, και ας αφήσουμε τους άλλους να κοιτάξουν τα δικά τους! Και, φυσικά, δικαιούμαστε να ασκούμε κριτική, αλλά καλό είναι να καταλαβαίνουμε τι λέμε, ποιό είναι το σημείο εκκίνησης μας, και να είμαστε προσεκτικοί στον Δημόσιο λόγο μας!

Τελικά, απόγοινοι του Πλάτωνα μπορούμε να είμαστε, αλλά και να μην είμαστε. Είναι θέμα επιλογής. Ας μάθουμε καλύτερα από τους μακρινούς φιλοσοφικούς προγόνους μας, από τους οποίους έχουν αντλήσει πολλά διδάγματα οι Γάλλοι, οι Αμερικάνοι και άλλοι λαοί που βρίσκονται σε διάφορες φάσεις κοινωνικής εξέλιξης. Ας τους διαβάσουμε. ας τους εμαιδώσουμε, και ας αποφασίσουμε πως θα εφαρμόσουμε τις αξίες τους, τις  προσεγγίσεις και τις μεθόδους τους, ώστε αφενός να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, αφετέρου να αξίζουμε να αποκαλούμαστε απόγονοι της σκέψης τους, με την δική μας διανόηση, που θα μας οδηγήσει σε μια καλύτερη κοινωνία με θεμέλια την δική τους.