Στον αντίποδα των μετοικίσεων μου βρίσκονται εκατομύρια συμπατριώτες μου που κατοικούν στα αστικά κέντρα της χώρας, σε σπίτια που συχνά έχουν ως θέα την μπουγάδα του γείτονα απέναντι, παράθυρα που βλέπουν σε φωταγωγούς και ακάλυπτους, σε αδιέξοδα, μικρά στενά, ή σε πολύβουους δρόμους. Σε σπιτια μικρά, ελάχιστα φωτεινά, διόλου "ευάερα". Σε γειτονιές με άπειρο τσιμέντο. Πόσο ψυχοφθόρο, ίσως και ανθυγιεινό είναι αυτό το ελαφρά-τη-καρδία όλων μας #μένουμε σπίτι; Πόσο εφικτό και για πόσους; Μήπως πρέπει, στον βαθμό που μπορούμε να ελαφρύνουμε την μπάλα του φυλακισμένου;
Πέραν του ψυχολογικού παράγοντα που υπαινίσσομαι, οποιοσδήποτε γιατρός, γυμναστής ή σχετικός άνθρωπος με την ασκηση και την υγιεινή ζωή θα σας πει ότι ο μεταβολισμός και η ενίσχυση του ανοσοποιητικού απαιτούν φυσική κίνηση που δύσκολα και μετά βίας μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά σε κλειστό χώρο επί μακρόν!
Η απόλυτη τήρηση του μέτρου αν και κατανοητή είναι πολύ δύσκολη. Προσωπικά, τ' ομολογώ, καθημερινά αξιοποιώ τον κωδικό 6 (Σωματική άσκηση σε εξωτερικό χώρο ή κίνηση με κατοικίδιο ζώο, ατομικά ή ανά δύο άτομα, τηρώντας στην τελευταία αυτή περίπτωση την αναγκαία απόσταση 1,5 μέτρου) που στέλνω με SMS στο 13033. Στην συνέχεια βγαίνω για έντονο περπάτημα, που είναι απαραίτητο για την διατήρηση μιάς ελάχιστης φυσικής κατάστασης που απαιτεί το πρόβλημα που έχω στην σπονδυλική στήλη μου, και οι παλιοί ορειβατικοί τραυματισμοί μου στα γόνατα και αλλού. Καλύπτω μια ακτίνα 1,5 χλμ από το σπίτι μου, συνήθως μόνος, με έντονο ρυθμικό βηματισμό. Απο κάθε βόλτα επιστρέφω με ένα τεράστιο χαμόγελο: Οργιάζουσα φύση, βουνά, και η άνοιξη στα δέντρα, τα ζουζούνια και τα πουλιά τις καλές μέρες, επιβλητικά σύννεφα που ταξιδεύου και το ιδιαίτερο φως της τοποθεσίας στα δάση που περιβάλλουν αυτή την μικρή ακριτική πόλη απαντούν σε μια ιδιαίτερη αισθητική όλων μας που από έφηβοι ακόμα -αν και "παιδιά της πόλης"- τριγυρνούσαμε στα Ελληνικά βουνά. Βόλτες στον Σακουλέβα -το ποταμι που διασχίζει την πόλη- τα μεσημέρια μετά το φαγητό, την ώρα "κοινής ησυχίας", οπότε το μόνο ακούγεται είναι το γάργαρο νερό του ποταμού, τα πουλιά, και το θρόισμα των δέντρων έστω και με ελάχιστο αέρα.
Σε οποιον το έχω πει, φρίττει. Θεωρούν ότι "σπάω" τα μέτρα, δεν μένω στο σπίτι μου, δεν έχω δικαιολογία -μιας και δεν αθλούμαι. Ειμαι απερίσκεπτος προς τον εαυτό μου και τους άλλους.
Δεν το νομίζω. Καταρχάς, από πότε το περπάτημα δεν είναι άθληση; Υστερα, το περπάτημα είναι διαλογιστική διαδικασία. Και κατά τις δύο πτυχές του, είναι ευεργετικό σε περιόδους απομόνωσης. Ευτυχώς είμαστε αρκετοί, αλλά όχι πολλοί. Οι περισσότεροι βαδίζουν ή τρέχουν μόνοι. Κάποιοι βολτάρουν στο ηλιοβασίλεμα ανά δύο -κυρίως μικρής ηλικίας ή πολύ μεγάλης ζευγάρια. Τηρούν αποστάστεις 10 - 15 μέτρων απο άλλους. Ευτυχώς, μπορούμε και να τα κάνουμε όλα αυτά εδω που κατοικούμε, και να τηρούμε την ουσία των μέτρων και όχι απλά τον τύπο τους. Άλλωστε, οι ίδιες οι Αρχές που αποφάσισαν τα μέτρα, αναγνώρισαν αυτή την ανάγκη. Ας περιορίσουμε λίγο τον μισανθρωπισμό μας. Γιατί πρέπει σε όλα να εφευρίσκουμε "εχθρούς του λαού";
Πραγματικά δεν θέλω να διανοηθώ πως θα ήταν η διάθεση μου αν δεν είχα ούτε καν την δυνατότητα να περπατώ σε ένα όμορφο μέρος, να έρχομαι σε επαφή με την Φύση, και να κινούμαι. Αντιλαμβάνομαι ότι η ανοησία, η ελαφρότητα, ή/και η ανευθυνότητα ορισμένων συμπολιτών μας ίσως εκθέτει σε κινδύνους τους υπόλοιπους. Όμως η ονομαστική τυπολατρεία τήρησης μέτρων κατά οποιασδήποτε ελάχιστης ατομικής ελευθερίας ενάντια σε κάθε λογική δεν θα γιατρέψει τις πληγές του.
Διάβασα στην χθεσινή έκδοση της "Καθημερινής" σκέψεις του Δημάρχου της Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου Ζέρβα να κλείσει την Νέα Παραλία, έμπροσθεν του κινδύνου μη τήρησης των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης που διασφαλίζουν τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού, εξαιτίας του συνωστισμού που καταγράφηκε την Κυριακή. Πέρα απο τις πληροφορίες φίλων μου ότι γενικά ο κόσμος ήταν ασυνήθιστα προσεκτικός, κρατούσε αποστάσεις, μιλούσε ελάχιστα και από μεγάλη απόσταση όταν συναντούσε γνωστό, κλπ προχθές στη Νέα Παραλία, και, ότι, οι φωτογραφίες που δείχνουν πακτωμένο κόσμο τραβήχτηκαν από γωνια κατάλληλη ώστε να φανεί κάτι τέτοιο, ή και με την ανάλογη ρύθμιση στο βάθος πεδίου ώστε "με κάτι να 'χουμε να ασχολούμαστε", δεν πρέπει να κλείσει τη πρόσβαση των Θεσσαλονικέων στο θαλάσσιο μέτωπο.
Ας βγάλει αστυνομία, δημοτική, ή άλλη να κάνει τυχαίους ελέγχους κωδικών, ας παίζει ηχητικά μηνύματα: σε μια μια πόλη με τόσο λίγο πράσινο, και τόσο κακά κατανεμημένο, μάλιστα σε περίοδο υποχρεωτικού εγκλεισμού, είναι κρίμα να στερηθεί ο κόσμος και την ελάχιστη άσκηση, και, πολύ περισσότερο την πρόσβαση στην επικοινωνία με την φύση και την ομορφιά.
Εν τέλει, το νόημα των μέτρων της Πολιτείας είναι να μας προστατέψει από τον κίνδυνο που ελλοχεύει, όχι να μας στερήσει κάθε δυνατότητα μιας ισοροπημένης ύπαρξης. Το #μένουμε σπίτι, μεσοπρόθεσμα, μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα. Πρέπει να προσσπαθήσουμε να το κάνουμε βιώσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου